merhaba, hala buralarda olup bunu okuyan var mı emin değilim. hatta bu yazdıklarım birileri için bir şey ifade eder mi, bilmiyorum ama benim için anlamı büyük. bu hesaptan en son 2020'nin başlarında çıkış yaptım. dile kolay 3 seneden fazla. bugün rastgele hesabın şifresini buldum. saatlerdir eski yazılarımı, taslaklarımı okuyorum. ağlamaktan helak olmuşken internetteki tek bir noktanın bile yıllarca kaybolmadığı tekrar yüzüme çarptı. neler geçti başımdan, ne arkadaşlıklar, ne badireler. covid, üniversite, iş, aile derken zamanın nasıl geçtiğini anlamamışım. büyümüşüm ben. ilk yazmaya başladığımda yalnızca 18 yaşında liseye giden bir kızdım henüz her şeyin başındaydım ve o yaşlardaki özgüvenle her şeyi bildiğimi, gördüğümü sanırdım. şimdi neredeyse 23 oluyorum. her şey değişti. değişmez sandım ama değişti. müzik zevkim değişti. arkadaşlarım değişti. yaşadığım şehir değişti. ben değiştim. şaka gibi ama bu hesaba tekrar girene kadar bunun farkında değildim. bu da zamanın biz insanlara uyguladığı acımasız bir yöntem. ama ben yazmayı hiç bırakmadım. yalnızca bu platformda değilim artık. hobi olarak yazdığı amatör yazılarını yalnızca dostlarıyla paylaşan bir mühendisim artık. şaka gibi. ama değil dostlar. gençliğimin en güzel hayallerini bangtan için harcayıp buraya aktardığıma pişman değilim. onları özledim, belki de yıllardır bakmamıştım bile yüzlerine, dinlemeyi zaten çoktan bırakmıştım. ama bugün baştan sona en sevdiğim şarkılarını yıllar sonra yeniden dinlemek beni hüzünlendirdi. ben gençliğimi özlemişim, günümün yalnızca onları düşünerek geçmesini özlemişim. dünyevi acılar nedir bilmeden onları kendime acı edinmişim. her şey için teşekkür borçluyum, özellikle gençliğime anlam katan bangtan üyelerine, bana beni sevmeyi, hayatıma devam etmeyi, aldığım nefesin kıymetini ve yazı yazmayı sevdirdiğiniz için teşekkür ederim. bu yedi adamı özlemişim. bu yazıyı okuyan dostum sana da teşekkür ederim, kendine çok iyi bak. zaman hızlı geçiyor ona sımsıkı tutun. civcik kaçar.
