Eski en yakın arkadaşımın çok özlüyorum. Biraz uzun olabilir kusura bakma. Bazen kendimi hiç olgun bir kız olarak görmüyorum. Altı ay bir yıl önce öyle büyük hatalar yaptım ki herseyi batirdigimi düşünüyorum. Ve en sonunda en yakın iki arkadaşımdan ilkini kaybettim. İlki çok ağır olmamıştı. Yalancıydi, arkamdan konuşuyordu, kötülüğünü istiyordu. Ama diğer kaybettiğim arkadaşım... herkesin sahip olmak isteyeceği, olgun, beni anlayan yani kısaca hayalimdeki arkadasti. Fakat ben yine egoma kapıldım ve onu da kaybettim. Hem de defalarca. Hepsinde birbirimize bir şans verdik fakat artık bir şans bile kalmadı. O değişti ben değiştim. Birbirimizi çok iyi tanıyan iki yabancı olduk. Geçen gün kaybettiğim diğer arkadaşım hakkında konuştuk. Bana, ben senin bakışlarından cümlelerini okurum Dedi. O kadar içime oturdu ki... Ona çok değer verdim ama hep de mahvettim. Sonra tekrar konuştuk bana dedi ki "Şu zamana kadar yaptığım en iyi şey seninle küsmek oldu." Bu cumleyi unutamadım. Hayatim boyunca hiçbir cümle bende tokat etkisi yaratmadı ama bu cümle o kadar dokundu ki bana hatırladıkça ağlıyorum. Hergun dua ediyorum onu geri kazanmak için. Ama sonra okula bir gidiyorum, yeni arkadaşıyla mutlu gülüyor... Ben onu çok özlüyorum. Uzun zamandan sonra değiştiğimi düşünüyorum. Fakat bana bu cümleleri söyledikten sonra yeni bir şans istemek çok mu yüzsüzlük olur bilemiyorum. Hayatımda kimseyi özlemediğim kadar onu özlüyorum. Buraya kadar okuduysan teşekkür ederim...