Madieke Haazen

Ik ben ik.
jij bent jij.
Ik zie wat jij niet ziet. En jij ziet wat ik niet zie.
Ogen open, of ogen dicht.
Ik zie een fantasie wereld. Maar ik zelf zit er niet in. Ik ben daar te onzeker voor. Want ik vind mezelf niet mooi genoeg.
Ik weet niet wie om wie het gaat. De ene keer heeft ze blauwe ogen. De andere keer heeft hij bruin haar.
Ik zie ze niet. Ze zijn voor mij een  waas.
Maar toch zie ik hun leven. Met verdriet en vreugde. Want zo is het leven. Het houd ons in balans.
Niet idereen is sterk genoeg voor die balans. Sommige huilen de hele nacht. Terwijl de ander altijd vrolijk is. Maar soms moet je lachen en soms moet je huilen. Het maakt ons menselijk. Want we zijn geen elfjes, Feeën, weerwolven of Nova's. We zijn mensen. En dat is niets om voor te schamen. Want ook als Mens, kan je iets prachtigs maken van je leven. Met een tintje verdriet