Wszyscy tak płaczą o tego koronawirusa, jaki to on niebezpieczny, jak się chronić trzeba, jak wszystko robić... I wiecie, co Wam powiem?
Świeże info prosto z kwarantanny: na granicy zmierzą Wam temperaturę zapytają, czy macie gorączkę i czujecie się chorzy - tyle. Wypełnicie formularz i nikt nawet nie zapyta, jak zamierzacie dotrzeć do domu - czyli w miejsce, w którym mieliście kwarantanne odbyć.
Jestem 5 dzień w domowym wirusowym areszcie, codziennie słucham narzekania, histeryzowania i schizowania na temat wirusa. Ile było u mnie kontroli? Okrągłe zero.
Nie, żebym planowała wychodzić, bo mój stan psychiczny każe mi jednoznacznie zakopać się w pościel i pałać, ale chodzi o sam fakt. Polska tak bardzo stara się zapobiegać wirusowi, że jak zwykle robi wszystko byle jak, na pokaz, klejone na ślinę. No to jeśli chcecie się nie zarazić, to faktycznie myjcie ręce i nie wychodźcie zbędnie z domu, bo jeśli ktoś tego wirusa przyniósł i nie ma gorączki, to być może już go rozprzestrzenił.
Aha, no bo osoby z Waszego domu, do którego wracacie na kwarantanne, jednak nie są nią objęci, więc oni mogą wychodzić, jak im się podoba.
Sami widzicie - sens mocno.
Idę betować rozdział Róży, może uda mi się go dzisiaj wrzucić. O wirusie chciałam zrobić osobną publikację - jako taka ciekawostka z autopsji, ale jak widzicie: nie ma o czym mówić, bo nikt nie pilnuje, nie dba, a jakby mi żarcia brakowało i nie miałabym telefonu, to bym z głodu umarła zapewne. Na szczęście żarcia mam więcej niż potrzebuję.
