Sanırım artık yalnızım Nehir… Bir tek arkadaşım sen kaldın ama sende uzun zamandır buralarda yoksun. Bilmiyorum nasıl üstesinden geleceğim ama kimsem kalmadı. Aynı zamanda rahatsızlığım var. 1 ay sonra fizik tedaviye başlayacağım. Yani evden dışarı adımımı atamıyorum.
Eskiden hiç değilse seninle iki üç makara yapardık. Buradan konuşmak bile az çok iyi geliyordu.
İnsan bir süre sonra arkadaşlarıyla gezip tozan insanları görünce delirmeye başlıyor ama yapacak bir şey yok.
Şu hastalık sürecimde kim dost kim düşman tanımış oldum. Bu yüzden seviniyorum bile.
Sana sadece içimi dökmek istedim çünkü gerçekten konuşacak hiç kimsem kalmadı.
Rahatsız ettiysem özür dilerim umarım en kısa zamanda Wattpad’e geri dönersin.
Ya inanılmaz bir insansın. Kelimelerinin tam yüreğimde ne güzel duygular yarattığını keşke anlatabilsem... :’) Okuyan gözlerine sağlık kuzuböceğimm. <3000
@ canbikeylul oy sınır gelmişti bana yoksa 1.kitaba özellikle kuzuböcek lafıyla aşım olmuştum veremedim oy sonra bugün tekrar okuyayım dedim baktım 2.kitap sonunda çıkmış baştan oy erdim sırayla mükemmeldi çünkü bazı fanficler sadece eğlencelidir gerçek olmadığı çok bellidir ama ben senin hikayelerinde gerçekleri izliyormuşum gibi hissettim kalemine ya da klavyene sağlık çok güzeller