Nesibe Günaydın

Hayat ne kıracağim kadar değerli bi biblo oldu ne de arkasından anne diye ağlaya bileceğim bi şevkatle sarıldı bana umudumu bıraktığım yerde değil olmadığını bildiğim yerde aramayı bıraktım. Arayışın son bulduğu yerde boşlukla yüzleşip kendimi bulmayı bekledim günler aylar saatler belkide yıllar geçti ama ne gelen var ne giden boş bi istasyonda durup beklemeyi seçen bir yolcuyum ben hareket etmek için bi araç bekleyen bekledim bekliyorum bekliyicem o tren gelmeden ben bu yoldan yürüyüp gidemem....