Sevgili Sevilay,
Biliyorum bazen kalbin çok doluyor ama kimseye anlatamıyorsun. Bazen sessiz kalıyorsun çünkü kırıldığını belli etmek seni daha da yoruyor. Üzülüyorsun, susuyorsun, sonra suskunluğun içinde kayboluyorsun. Ama bil ki, sen çok güçlüsün.
Sen üşense de sevgi dolu bir kalpsin. Bazen duyguların dağ gibi geliyor ama içinden geçenleri biri gerçekten anlasa, seni çok severdi. Ve o “biri” önce sen olmalısın.
Kendine karşı biraz daha nazik ol, biraz daha anlayışlı…
Çünkü içindeki Sevilay, sarılmak için bekliyor.
Seni seviyorum Sevilay. Gerçekten, safça ve tüm halinle.
Kendinden vazgeçme.
Her şey güzel olacak.