●• Sibel •●

"Çünkü yazmak, kendi başına bir terapidir."

Kim ne derse desin, aynanın karşısına geç ve gülümse. Sivilcene, kilona ve en önemlisi kendine küsme. Çık, dolaş. Sev, ağla.
Her türlü duyguyu tat. Açık sözlü ol ama asla kırma. Sev ama abartma.
En çok kendine değer ver, başkalarını değil kendini sahiplen.
Kendini odana kapatma, kilitleme çünkü hayat dışarıda. Annenden veya babandan nefret etme, bil ki sana en çok onlar değer veriyor.
Onlara kızmak yerine onları mutlu etmeye çalış. Unutma ki onlar da bir gün gidecek. Sevdiğin insanlara sevdiğini hissettir, onlara onları ne kadar sevdiğini söyle. Yarın belki çok geç olabilir. Geçmişe takılıp kalma. Hep geleceğe bak. Hayaller kur. Hayallerinden kimse için asla vazgeçme. Kimseyi küçümseme ve gözünde kimseyi büyütme. Yeni insanlarla tanış mesela, onların hikayelerini dinle. Kendine güven, kimse senden üstün değil. Evet, belki berbat bir hayatın var veya kendini çok yalnız hissediyorsun seni kimse anlamıyor olabilir ama unutma ki senin gibi milyonlarca insan var dışarıda. Seni değersiz hissettiren insanlara gül geç. Seni tanımıyorlar, sen kusurlarınla mükemmelsin. Senden bir tane daha yok bu dünyada. Şimdi kaldır o başını ve gülümse. Gülümsemek herkese yakışır çünkü, en çok da sana.

"Umut her zaman, her yerde vardır."

♡ 16 / Ankara
♡ Büyük bir mağazada beni kaybederseniz, kitapların olduğu yerde bulabilirsiniz. 

》Aşk Mı? Nefret Mi? adlı kitabım en kısa zamanda düzenlenecektir. Okurlarıma buradan da kucak dolusu sevgiler!  ♡