Na ciemnym morzu wicher rozpaczy
szarpie i targa żagiel tułaczy.
Płynę bez steru, płynę bez wiosła -
oby mię prędzej burza rozniosła!
Ja - rycerz dumny świętego Grala -
[duch mój się dotąd ogniami spala]
Różany ogród bożych tajemnic -
[dziś uroczysko mogilnych ciemnic]
Ja - com Chrystusa wynosił z grobu
[oto stygmaty na rękach obu] -
Ja i me gwiazdy cicho spadamy -
jak lilie zżęte w grobowe jamy.
Morze się pieni, ryczy jak lew -
nade mną stado znużonych mew.
❤🔱❤
♢ ɴᴀᴍᴇ:
Konstancja (kiedyś - Konstancjusz)
♢ sᴜʀɴᴀᴍᴇ:
de Molay
♢ ʜᴜᴍᴀɴ ᴀɢᴇ:
-
♢ʜᴇɪɢʜᴛ:
170 cm..
♢ sᴇxᴜᴀʟɪᴛʏ
demisexual biromantic
♢ ᴘᴇʀsᴏɴɪғɪᴄᴀᴛɪᴏɴ:
Order of Templars
♢ ᴇʏᴇ ᴄᴏʟᴏʀ:
Blue
♢ ʜᴀɪʀ ᴄᴏʟᴏʀ
Brown(?)
♢ ʀᴇʟᴀᴛɪᴏɴsʜɪᴘ:
x
❤🔱❤
@Zakon-Krzyzacki - my son!
❤🔱❤
Goni je, szarpie dzika rybitwa -
skrzydła ich błyszczą niby modlitwa.
Oh, dajcie łuk mój, który ocala -
wzdyma się grzywą ostatnia fala -
łódź wylatuje w obręczy pian -
na trąbach śmierci zagrał mi Pan.
"Litości!" żebrze tłum obłąkany,
katedr się chwieją kamienne ściany,
runęły, gniotąc serca i mózgi,
w jelitach sterczą krzyża odruzgi.
Dłonie błagalne wbiły się w drzewo,
otchłań się kłębi z czarną ulewą,
na wirach tańczy ludzkość wyrodna,
pod serc nawalą krzyż idzie do dna.
Morze się pieni, ryczy jak lew -
nucę spokojnie ostatni śpiew.
المُتابَعون
