Ülkü Scodelario

Biraz solak, biraz manyak, biraz aptal bir raporsuz delinin bloğu.
Pencerinin kenarındasın,alışmışsın,anlaşılmışsın,mutluyum diyemiyorsun ama ''mutsuz değilim''diyebiliyorsun.Niye onu istediğini bilmiyorsun.Her şey aynı değil ama sende farklı değilsin.Acın herkese benziyor,yatağın sadece sana yetiyor.
 Gördüklerin duyduklarından farklı değil,numarasını ezberlemişsin unutamıyorsun ama bu asla sevmek değil.Sadece hafızan iyi.Ondansın işte kaçamayanlardan,özgürüm derken bağımlı kalanlardan.Oysa iyi bilirdin kaçmayı ama bazen kaçamıyor insan işte.Zaten bir şey her zaman boğazına kaçmaz,kalbine kaçar ve sonra kaçmamayı öğretir hayat.
 Bırak takılma ufak şeylere...Fallara inanma mesela...Ki sen zaten alışkınsın hayal kurmaya,fazla gelir fallar sana.Tut elimden “gidiyoruz” de.Elinde iki tren bileti olsun onları raylara savuralım sonra kaçak binelim trene,kaçak olsun adımız sırf birbirimizden kaçamadığımız için...
 Eğer yapabilseydim seninle üstteki satırların arasında yaşamak isterdim.Bir cümle sonu olabilir mesela.Yerimiz geniş olsun,arada başka satırlara da geçelim ve kimse okumasın bizim saklandığımız kitabı.Öyle ki ayraç bile girmesin aramıza,unutsunlar bizi dünya onların olsun.
    Ve herkes cümlesini alır.-huzurmavidir...