Vaveylai_Ruhl

Bir kez daha çektim ciğerlerime zehirli dumanı. 
Ardından alçısı yer yer dökülmüş tavana süzülüşünü izledim. 
Bekledim...
Yemin ederim ki bekledim. 
Seni unutmak değildi beklemekteki amacım. 
Seni daha az hatırlamaktı. 
Olmadı... 
Gidişinin ardından ne kadar geçti?
364 gün... 
Birkaç dakika sonra bir yıla tamamlanacak sensiz geçen dakikalarım. 
Koca bir yıl. 
Sen gittiğinden beri yalnızca sigara içtim. 
Hani sormuştun ya bir keresinde neden sigara içtiğimi. 
Bende sana sadece ölüme daha yakın olmak istediğimi söylemiştim. 
Yalandı... 
Dudaklarımın arasından çıkan her duman acılarımdı benim. 
Şimdi o dumanda seni görüyorum.
Sen benim acılarım oldun kısa bir süre içerisinde. 
Geçen gün yine aynı soruyu sordular bana 
Neden içiyorsun diye. 
Bu sefer nedenim başkaydı. 
Bilirsin beni, ağlamam insanların yanında. 
Sigara içince ağlamam için bir nedenim oluyordu. 
Duman kaçtı diyordum gözüme.
Sonra da ağlıyordum işte gidişine.
Ağzına kadar dolu olan kül tablasına baktım uzun uzun. 
364 gün ve 364 paket sigara. 
Gülüyor insan haline. 
Bende gülüyorum. 
Bu kadar aciz olmak komik geliyor insana. 
Son kez baktım alçısı dökülmüş duvardaki kırık saate. 
Son on saniye. 
Tam bir yıl sonra yanına geliyorum sevgilim. 
Acılarımı da alıp, karanlığa kucak açıyorum senin için.
Elimdeki son sigarayı kül tablasına bastırıyorum. 
Ardından sigara paketimin içine sakladığım jileti çıkarıyorum. 
Son beş saniye. 
Seni seviyorum sevgilim... 
Günahlarımı da alıp, sana geliyorum... 
Hiçsizliğe elveda diyorum ve senin karanlığına âmâ adımlar atıyorum. 
Son bir saniye. 
Elveda, masum insanların göz yaşlarından beslenen karanlık dünya. 
Jiletle diklemesine kolumu kestikten sonra gözlerimi kapatıyorum.. 
Acı... güzeldi...
Hem de hiç olmadığı kadar... 



 Kendine zarar vermektense biraz bencil olup acılarını tanımadığın birisine anlat ki senin acılarını o yüklensin. Kim bilir, belki de bu şekilde hayat daha çekilebilir bir hale gelir...



https://www.instagram.com/vaveylai_ruhl_wattpad/