💛~Arvi~💛

S'po din bre
          Ca me ba ma
          E lshun lumin
          Shpirtin me ma myt
          Ai notoi
          E Ishun dhe flaken
          Zemren me ma kall
          Ajo mbijetoi
          E lshun dhe termetin
          Trupin me m'coptu
          Fluturoi
          S'po din bre
          Ma ca me ba
          Se tana i derdhen
           Mue per me m'vra
          E shtizat moren rrugen
          E shpata n'mes u nda
          Thikat u perthyn
          E deti u tha
          Vec shpirti im
          Vetem i fort u ba
          Vallah!
          
          |A.B|

MOJ.Ku eshte historia e Nefilimit se do bej kritiken?

Pjese e re 
          https://www.wattpad.com/1421102094?utm_source=ios&utm_medium=postToProfile&utm_content=share_reading&wp_page=reading_part_end&wp_uname=_Arvi_

Po nëse sytë mbyll
          Dhe më dot s’i hap
          A do buzëqeshni të lirë?
          Apo perseri do gjeni diçka
          T’ma godisnin trupin pajetë, të shtrirë?
          
          A do lumturoheni bre,
          Nese nga ekzistenca zhdukem e fshihem,
          Te marr me vete cdo gabim timin,
          Bashke me to te kalbem, te nxihem…
          
          A do ndjeheni me mire,
          Kur ma zanin mos ma degjoni,
          Kur zbehtesia trupin t’me kete veshur
          Kur kurre me syte mos m’i shikoni…
          
          Po nese syte mbyll,
          A do nxirrni lotë nga tuajat,
          Apo mos valle do ndjeheni rehat
          Qe e mallkuara u zhduk
          U zhyt ne dhé, ne batak…
          
          -A.B

E trishtë,
          E kurrë e plotë,
          Me buzëqeshje të varura n’fytyrë
          Lotë që janë gati të shpërthejnë
          Në çdo fjalë a përshpërimë të thënë,
          Me ndjenja të burgosura thellë n’shpirt
          Që kurrë s’kanë mundur të arratisen,
          Të shpërthejnë ujëvarë në atmosferë
          E çdo gjë gjejnë para ta mbysin, ta vrasin…
          
          E trishtë pra,
          E kurrë e plotësuar,
          Me fjalë të pathëna që të vrasin,
          Që duan të mos thuhen, të vetëkuptohen
          Por mundësia vetëvritet pa lindur mirë
          Se ato fjalë as thuhen e as dëgjohen
          
          Oh, sa e trishtë,
          Asnjëherë e plotë,
          Duke pritur për një përqafim të ngrohtë
          Ajo, monstra e egërrsuar, kështu e emërzuar,
          E ulur në batak, e urryer, e përçmuar,
          Pret për përqafimin e dy a tri fjalë
          Që thikat e shigjetat t’i puthë, t’i falë…
          
          A.B

Kerceva nje trio me djallin
          Embel pèr beli me zaptoi
          Me puthi buzêt dhe ballin
          Mē ngjalli zemren, flake krijoi.
          
          Kërcyem vone, mesnata kaloi
          Vrrullshem, ritmin, ndiqnim te dy
          S'kish fund, por ai ndaloi
          Kërcimin e ndali me sy.
          
          Kembet m'u moren e per pak rashe,
          Doren ja zgjata te me mbaje.
          Sy tē erret, sterre pashe,
          Mè la tē bie, me la të qajë
          
          A.B :)

Hahahah cute bio

Endrra te plagosura, te pergjakura...
          Kembe te vrara qe luftuan per tè ngjitur majat...
          Shpirt i lumtur, i buzeqeshur...
          Endrra tè kuruara, te arrira...
          Vogèlushe e rritur...

Ahhh, shumë i bukur coveri i ri i Profecisë ❤❤

E, dua të ec në rrugët e shkretuara të qytetit,
          Në rrugët ku heshtja të shurdhon,
          Të ndjej dhimbjen e gjithë miletit,
          Dhimbje, që frymën të ndalon.
          
          Dua të humbas në terr e natë,
          E kurrë më, nga unë mos dëgjohet,
          Ta ndal shpirtin, shpirtin e ngratë
          Që kjo dhimbje më mos jetohet.
          
          Dua të ik atje, ku dhe drita arratiset,
          Atje ku mendja verbohet n’agoni,
          Ndjenjat, brendësia të më braktiset,
          Të bëhem pa shpirt, plot zbrazëti.
          
          Vetëm atëherë do frymoj
          Shpirtin e vdekur ta ndjej të lirë,
          Por a do jem unë, a do jem njësoj?!
          Kurrë, kurrë me liri të shtirë…
          
          |A.B|