Kendimi bildim bileli hep okurdum ve hâla okuyorum.Hiç vazgeçemedim ki okumaktan.Kitap karakterleriyle yaşadım çoğu şeyi.Onlarla koştum,onlarla yoruldum.

Okumayı seviyorken yazmaya müptela oldum.Defterimi çıkarıp yazmaya başladım.Kalemi tutan ellerim yıllarca bu anı bekliyormuş gibi hızlı hızlı yazdı.

Yazdıklarım beni bile şaşırttı çoğu zaman.

Kendim için yazdıklarımı başkalarıyla paylaşmaya karar verdim bir gün.

Yazılanlar okurlarıyla buluşmak istedi belki de.

Ama dedim kendime, hiç okunmasa da yazmaya devam edeceğim.

Ve yazdığım her kitabın bir sonu olacak.Ama mutlu ama mutsuz.

Tıpkı hayat gibi...


               
                         ********


Samimi olmak en güzel kerâmettir
Bırakın uçmak kuşlara münhasır olsun...