rüküye.

Nerdesin????

seni severek geçirdiğim her güne lanet olsun.

meğer fahişe sadece bulunmazmış bir kerhanede.

bana bahar olarak gelme, bir enkazda çiçek yeşertmek istemiyorum. 

En mutlu olduğum anlar sadece bir sanrıymış. Üzerimde tanımlayamadığım bir ürkeklik var. Peşimde bir gölge. Beni yakalayacak, beni o dört duvarın arasında hapsedecek. Bu korku niye? Gelme. Bırak beni. Nefesin ensemde. Sınırda büyümüş çocuklar gibi bakıyor artık gözlerim. Eziyet etme daha fazla. Ne olursun yapma. Bana dört duvar verdin. İçerisinde misafir huzursuzluğu. Soğuk alan bir pencereye dönüştüm. Beni daha fazla üşütme. 

Çok unutkanım ama unutamam o gözleri.

söylesene bütün bunların bitmesi için üzerime daha kaç bina yıkılmalı, kaç kuş kalbimden göç etmeli, kaç okyanus kurumalı, kaç toprak çoraklaşmalı, kaç gece atlatmalı ve kaç yıl daha dayanmalıyım?

gel, sıkışan göğsüme yaslan. 

yum gözlerini, kapat içindeki ışıkları da, görülmeye değer bir şey yok; dışarda da yok, içerde de yok.

oturdum ve kendime sarıldım.
          içime doğru ağladım,
          anlamsız kılındı her şey ve
          ben boşluğa bakakaldım.
          bir şiir aldım önüme uzun uzun
          ağladım.
          bir, şiir aldım önüme uzun uzun
          ağladım.