Köşelerde yaşayan o dikenli kaktüs benim galiba. Merdümgiriz kelimesi beni anlatıyor olabilir. Dedikleri gibi abus da olabilirim meyusda. Evet kesinlikle bu benim. En iyi arkadaşı bir kitap karakteri olan o kız benim. Etraftaki kalabalıktan kaçıp kitapların içinde huzurlu ve mutlu yaşayan, yalnız kalsada kitaplarla birlikte kendini kocaman bir krallığın ortasında bulan, orada birsürü arkadaşı olan kız benim.
Ben bir kitap karakteriyim. Kendi satırlarımı yazmaya başladığım an bir kitap karakteri oldum. Kendimi kattığım her satırda bir kitap karakterine dönüşüyorum. Bazen bir kibrit yakıp başıboş bir şekilde geziniyorum zihnimin içindeki karanlık dünyada. İrdelemek ve oradaki dünyayı elinden tutup dışarı çıkarmak istiyorum. İrdeledikçe bir şeyler çıkacağını ve sabırsızlanıp bir karmaşa çıkartacağımı bildiğimden zihnimdeki siyah boşluğu zamanla beyaz sayfalara saçıp döküyorum. Zamanla sonsuzluğa doğru dökülüyor zihnim. İşte beni o zaman dökülecek olan satırlarda bulabilirsiniz. Beni Sabahattin Ali'nin Kürk Mantolu Madonna adlı kitabının seksen birinci sayfasında görebilir, Goethe'nin Genç Werther'ın Acıları adlı kitabında Werther'ın kasvetinde bana rastlayabilir ve beni duyabilirsiniz. Montaigne'nin Denemeler'inde otuz dokuzuncu sayfanın son cümlesinde bir kelimede ben varım. Van Gogh, "Resimler diyarının özlemini çekiyorum sık sık." diyor bir kitapta. Resimler diyarının özlemini çekiyorum. Mesela Edvard Munch'ın "Günbatımında hasta ruh hali. Umutsuzluk." adlı tablosunda ruhumdaki kasveti görebilirsiniz. Evgeny Grinko'nun bestelerinde ben varım. Ludvig van Beethoven'ın "Ay ışığı sonatı" adlı bestesinde zihnimin sesini işitebilirsiniz. Ruhumun bu besteyle ve melodilerle bütünleşip iç dünyamda nasıl dans ettiğini hissedebilirsiniz.
Following
