🪄

Müdür bugün iş yerine kedisini getirdi. Sokakta o kadar bakıma ve sevgiye muhtaç hayvan varken gidip parayla laboratuvarda üretilen, bin çeşit hastalıkla yaşamak zorunda bırakılan, yavruları satıp satıp anne kedileri hastalıktan hastalığa ve ölüme sürükleyen insan müsveddelerinden kedi satın almış biri kendisi. 2 tane de tekiri varmış, bi aferin dedim ama bu, o haysiyetsiz puştlara destek olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Neyse,,, gri topaç gibi bir şey geldi. Aşırı şişman ve uysal bir şey. Hem de dişi. Hamur yoğurur gibi yoğurdum. Gıkı çıkmıyor hayvanın, aşık oldum. Öpmelere doyamadım. Hayvanın resmen tadı damağımda kaldı gibi bir şey oldu. Öyle mıç mıç sevgi yumağı bir kediyle aynı evde yaşasam pamuk gibi olurdum ama benim tarzanvari tekirlerim 7/24 ağzıma sıçıyor şükürler olsun -_-

İş arkadaşlarım, ailemle veya arkadaşlarımla falan gülerek mesajlaşırken beni gördüklerinde sevgilinle mi konuşuyorsun, yoksa senin sevgilin var da bize mi söylemiyorsun tarzı sorularla darlamaya devam ediyor. Yahu olsa niye saklayayım? Bu algı çok garip. İnsan sadece sevgilisiyle konuşurken mi gülümser? 

Bugün markette en pahalılarından 2 koli yumurta, 1 kutu süt, 1 kola patlattım. Kolilerden birinin başıma düşmesi, kola kutusunun tişörtüme fıskiye gibi yağması ve süt kutusunun düşmesini engellemek için ayağımla tutacağım derken pantolonuma patlaması dışında hiçbir sorun yok. Cenabetliğim üstümde yine şükürler olsun

Geri zekalı Wattpad bir tane mantıklı hareketin olmadığı gibi mesajlaşma kısmını da kaldırmışsın. O kadar pedofili, ensest kitaplar dursun, sen gel mesajlaşma kısmını kaldır. Niye? Çünkü bok var. 

Merhabalar sakıncası yoksa bir sorum var
          Bir ara bir günlük gibi bir kitap vardı kızın zaman geçtikçe kedisi çok fazla oluyordu falan
          İlerleyen kısımlarda ise çalıştığı işte hoşlandığı bir çocuk oluyordu ama kız red yemişti falan
          O günlük olan kitabı sen mi yazmıştın acana

Bugün iş yerindeki personel laf arasında birden hiç arkadaşın yok mu diye sordu bana. Kedilerin haricinde diye de ekledi. Şaşırdım başta ama sonradan biraz hak da verdim. Dışarıdan asosyal göründüğümün farkındaydım da kedilerle kafayı yemiş, insanları reddetmiş biri imajı çizdiğimin farkında değildim.

4 saat sonra işe gideceğim ama iki kedim de her nasıl oluyorsa aynı anda kızgınlığa girdikleri için bi saattir kocaaa diye anırıyorlar. Kafamın içine ettiler ve gram uyutmuyorlar. Allah başka dert vermesin ama cidden ya sabırrrrr

Aylardır görüşmediğim, konuşmadığım ama bir şekilde iletişimde kalmaya çalıştığım, çabaladığım ve onun pek oralı olmadığı arkadaşım (?) işteyken beni aradı bir anda. Boştum o sıra ama açmadım. Çünkü neden açayım? Telefonda konuşabilen biri değilim, mesaj insanıyım ben. 10 yıldır tanıyamadın mı beni?! Ayrıca aylar olmuş konuşmayalı, çat diye neden arayıp geriyorsun beni?! Geri de dönmedim. Neden aradığını merak da etmiyorum. Bir ay sonra dönerim belki. Şu sıra çok sık dert güncellemesi alıyorum, uğraşmaya mecalim yok gerçekten.

Buraya hiç iyi bir şey yazamayacağım galiba. Lanet bahçemiz hayvan mezarlığına döndü. Bir buçuk senedir özenle baktığım kara çöreğimin çöp kenarına atılmış cesedini buldum. Bu nasıl boğaz düğümleyici bir his anlatamam ya. Allah'ın belası çarptıktan sonra kenara çekmeyi akıl etmiş. Gelip geçen arabalar pestilini çıkarmamış en azından. Tek avuntum bu oldu. Şu an evde baktığım büyük kedimin hem eşi hem de kurtarıcısıydı. Bir nevi onun sayesinde hayatta kaldı kedim. Bu melekte emeğim çok fazlaydı. Çöreğimi ilk bulduğum zamanlar zapzayıftı, leş gibi kokuyordu, tüyleri yapış yapıştı, ağzı gözü akıyordu. Aşırı ürkekti. Kaliteli mamalarla besledim, ilaçlarını verdim. Tüylerini temizledim. İnanılmaz parlaklaşıp gürleşti. Pufur pufur uzundu tüyleri. Cins kedilere benziyordu. Kilo da aldı, hatta bayağı bayağı da etli butluydu son zamanları. Gün aşırı bahçeye iner oyun oynardım, zor oldu ama zamanla bize alıştı, kendini azar azar sevdirmeye başladı. Derken kucağıma bile alıyordum artık. Güveniyordu bize. Patilerine dokundurur, karnını sevdirirdi. Aşırı minnoş bir meleğe dönmüştü. Eşini, yani evde baktığım büyük kedimi eve almak zorunda kaldığım dönemde bahçeye gidiş gelişleri azaldı. Mahallede başkalarının da beslediğini görmüştüm. İş çıkışı eve dönerken çöpün kenarında kulağından ve ağzından kanlar akıp üstünde sinekler uçuşurken görmeyi hiç ama hiç beklemiyordum

Bir kez daha anladım ki benim konuştuğum dil, insanların anladığı ile aynı değil. Ben de onları anlamıyorum zaten. Geçimsiz biri oluyorum böyle böyle...