Aan mijn lieve volgers (waarvan 99,999999% waarschijnlijk al lang vergeten is dat ik nog steeds besta. Ja lieve schatten, ik leef nog, mochten jullie je het afvragen. Waarschijnlijk niet, maar toch).
Zoals jullie weten ben ik niet echt goed met Wattpad. Verhalen komen en gaan en mijn aanwezigheid hier is ongeveer net zo consequent als het Nederlandse weer. Zucht. Op dit moment bevinden er zo'n 14 onafgemaakte verhalen in alle godvergeten uithoeken van mijn laptop, usb stick, one drive, dropbox en externe harde schijf, en ondanks alle verwoede pogingen ze toch af te maken (en in wanhopige tijden zelfs proberen samen te voegen) lukt het niet, want mijn overactieve brein kwam een maandje of twee geleden weer met een nieuw idee op de proppen. En ondanks mijn vastbeslotenheid om aan tenminste 1 al bestaand werk verder te werken, laat dit idee me niet meer los. Zucht.
Jullie kunnen vast wel al raden waar dit heen gaat (ik hoor het jullie zelfs al denken, "daar gáát ze weer): ik ga aan een nieuw verhaal beginnen. Iets anders dan de meeste mensen van mij gewend zijn. Geen science-fiction, fantasy, fanfictie of zelfs (misdaad)thriller deze keer, maar een non-fictieve roman [lees: gedeeltelijk verzonnen, gedeeltelijk op waargebeurde gebeurtenissen gebaseerd (ja, óók mijn eigen ervaringen)].
...
Er komt nog een tweede bericht aan want Wattpad is een bitch en zegt dat ik het maximale aantal tekens heb overschreden *slaakt melodramatische zucht*
