“han jisung’u ilk kez ite kaka gittiğim okulun alakam bile olmayan bir binasının tuvaletinde ağlarken bulduğumda yuta’dan çaldığım rom şişemin yanında kalbimi de vereceğimi düşünmemiştim. dürüst olmak gerekirse kalbimi çoktan kaybettiğimi düşünüyordum.”
;)
someone's someone gibi bir saheserr
su zamana kadar okudugum angst sayisi bir elin parmaklarini gecmemistir ama en sevdigim bu oldu sanirim gercekten angst oldugunu bilmiyodum ki b3nce angst da degildi cunki en sonunda herkes bi sekilde mutlu ola bildi bazi yerleri daha degisik olsun isterdim dogru amaaa boyle de cok guzel ve yazar bu fici sanirim 4-5 gune bitirdim ve su an depresyondayim ciddi anlamda ben bi kitapa takilan ve ya hassas kitaplarin dokundugu bi insan degildim hatta killer bile okumadim ben sevmedigim icin ama dedigim gibi iyi ki bunu okudum belki bosluk hissim var simdi ama eminim bol sakali cerezlik bi ficle hall olur dedigim gibi anlatmaya kelimeler yetmez yazsam cok yazarim kisacasi cilgincaydi kalemin cok mukemmel ellerine saglik
not: fic piyasasinda boyle guzel ficler cok az bu da onlardan biri o yuzden unutursam hatirlatin ki gelip yine depresyona gireyim
iki yıl sonra tekrar someone's someonea başladım beni satırlar üzerken empati yoksunu insanların yorumları bir o kadar sinir etti ve mingim onu çok özlemiştim