"Antek" (leń)

Chłopiec odstawił kamerę na stojak i rozsiadł się wygodnie w wiklinowym fotelu.

- Witajcie na moim profilu - powiedział niepewnie, patrząc gdzieś powyżej kamery. - Zwyczajne opisy mnie nudzą, więc i ja postanowiłem zrobić coś oryginalnego... Nagrywam film. Żałosne, co? Nie wiem, kto dał mi wolną wolę, ale popełnił duży błąd. Dokonuję samych złych wyborów...

Zaśmiał się gorzko, po czym zerknął na zmiętą kartkę trzymaną w dłoni.

- To tak... Teraz mam powiedzieć o tym, jak mam na imię, że pisanie jest moją pasją, wymienić anime, które oglądam, seriale... Bla, bla, bla... - Przerwał kartkę na pół i rzucił ją na ziemię. Wstał i przybliżył pryszczatą twarz do kamery. - ...ale nie zrobię tego. Wiecie czemu? Bo mam dosyć. Mogę powiedzieć wam, że mam na imię Antek, ale nie jest to moje prawdziwe imię. Mogę powiedzieć, że jestem na studiach, ale to też będzie kłamstwem. Mogę powiedzieć, że piszę nałogowo, ale nałogowo to ja jedynie kłamię. A wy w to wszystko uwierzycie, bo tak napiszę w swoim opisie.

Usiadł i przetarł twarz dłonią.

- Moje teksty są odrzucane z konkursów jako zbyt mroczne, prace plastyczne tak samo, a śpiewać nie potrafię. Z przedmiotów ścisłych jestem nogą, nie mówiąc o sporcie... Co ja mogę w życiu? Jedynie wrzucać do Internetu banalne wiersze i opowiadania pod fałszywym nazwiskiem...

Uśmiechnął się delikatnie i popatrzył w bok, miętosząc w dłoni kraniec przydługiego swetra. Jego następne słowa były ciche, prawie niedosłyszalne.

- Chcę zostać zapamiętany. Chcę, aby ludzie pamiętali o mnie, kiedy mój czas dobiegnie końca. Może dlatego siedzę teraz tutaj i prawie krzyczę do siebie, mając nadzieję, że ktoś tego wysłucha...

Jego uśmiech zbladł nieco, by zaraz stać się dużo szerszy, nadając chłopcu wygląd szaleńca. Popatrzył prosto w oko kamery.

- Bo wiecie, czary rzucam tylko szeptem. Zresztą klątwy tak samo...

Wybuchł stłumionym chichotem, po czym nagranie dobiegło końca.

✨

(Przepraszam, jestem niezręczny w bliższych kontaktach międzyludzkich)