⚖️

"Biz hic kimseyi gücünün yettiğinden fazlasıyla yükümlü kılmayız.Katımızda hakkı söyleyen bir kitap vardır,onlara haksızlık edilmez." -Mü'minûn 62

Her insanın hissettiklerinin şarkısı olmalı.
          Benim hissettiklerimin şarkısı senin sesindi.'

Sana bu mektubu 
          Bir akıl hastanesinin dördüncü katından yazıyorum,
          Yokluğunu yaşıyorum,
          Yaşadığını biliyorum,
          Biliyorum gitmedin,
          Bizi ayıracaklarını sanıyorlar,
          Ayıramazlar biliyorum.
          Mevsim kış,
          Üşüyor musun?
          Hava soğuk,
          Kar var Ankara'da,
          Ellerin buz tutmuştur şimdi
          Ellerini tutmalıyım,
          Isıtmam lazım,
          Üşüyorsun biliyorum
          Montumu vermeliyim sana,Gelmeliyim diyorum
          Biliyorum sende özledin beni
          Merak etme iyiyim ben
          Sadece gelemediğim için affet beni,
          Dedim ya,Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum,
          Sen neden cevap yollamadın hâlâ?
          Yoksa göndermiyorlar mı sana mektuplarımı?
          Ya da sen yazıyorsun da bana mı vermiyorlar?
          Adresi daha iyi yazıyorum buraya,Altına da özellikle tarif ediyorum,Bulmaları kolay olsun diye seni,
          Oysa Ankara'da hangi postacıya sorsan bilir evini,
          Acele cevap bekliyorum birtanem
          Seni çok seviyorum.' 

Derler ki; aşk birine seni yok etme kudreti verip,bunu kullanmama hususunda ona itimat etmekmiş.'

Beni senden baska seven varsa zahmet eder

Dorian Gray’i gördüm. Onu hiç tanımıyordum. Göz göze geldiğimiz zaman benzimin solduğunu hissettim. İçimi garip bir ürküntü bürüdü. Yüz yüze geldiğim bu insanın salt varlığı öylesine büyüleyiciydi ki, izin verirsem benim tüm benliğime, ruhuma, giderek sanatıma el koyabilirdi. Bunu hemen fark ettim. Oysa yaşantıma dışarıdan bir müdahale olsun istemiyordum. Benim ne denli bağımsız yaradılışlı olduğumu sen bilirsin, Harry. Her zaman başıma buyruk olmuşumdur. Yani öyleydim, Dorian Gray’le tanışıncaya kadar. O dakikadaysa... Ama bunu sana nasıl açıklayacağımı bilemiyorum. Sanki bir ses bana korkunç bir bunalımın eşiğinde olduğumu söylüyordu. Kaderin bana eşsiz mutluluklarla eşsiz üzüntüler hazırlamış olduğuna ilişkin bir sezgiye kapılmıştım. 
          
          Ürktüm, döndüm, dışarı çıkmak amacıyla kapıya yürüdüm Vicdanımın sesi değildi bana bunu yaptıran, bir tür ödleklikti. Kaçmaya çalıştığım için kendime herhangi bir övünç payı çıkarmıyorum.”
          
          
               -Dorian Gray'in Portresi-Oscar Wilde

Bilmiyorum ne vardı saclarında.Rüzgar mı delice eserdi,
          Gözlerim mi öyle görürdü yoksa.Saclarının her hali hosuma giderdi.'

Chacun décide de son sort.

"Kendi yaralarını kendin dikebilirsin."dedi tanrı. Ve elime bir iğne verdi.
               -Cem Adrian❥︎

En büyük korkumu en sevdiklerim yasatıyor