‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎𓆝 ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎ ‏‏‎‏‏‎

gülüşünde yirmi yedi inci. 

diğer günse hayatında hiç bir zaman benim yokluğumu çekmediğin geliyor aklıma, yolundan çekilmek istiyorum. bazen beni sevdiğine inandırmak istiyorum kendimi. sözlerini hatırlıyorum, dediklerini tekrarlıyorum. diğer günse, sevdiklerinle yaptıklarının bir olmadığını görüyorum ve istemeye istemeye senden gidiyorum.

bazen gözlerime bak,herkese beni sevdiğini söyle istiyorum; bazen seni silip hayatıma devam etmek geliyor içimden. bazen aslında kalabalıklar içinde ne kadar yalnız olduğunu ve bana ihtiyaç duyduğunun farkına varıyorum. hatta bu yüzden o kadar çok hayatında olmak istiyorum ki neredeyse üstüne giyeceğin şeyi bile ben giydirmek istiyorum.

ben sadece bazı şeyleri kaybediyorum

her geldiğinde farklı bir benle karşılaşıyorsun

her benden gittiğin de, geri geliyorsun bir şekilde 

gidişine bir yalan uydurulabilirmiş gibiydi.

bu kadar özlemin arasında yokluğuna, alışılırmış gibi geldi 

beni unutma ama seni seviyor olduğumu unut. senin gözlerini unutamadığımı unut. her gelişinde, kapılarımı açık buluşlarını unut.bir söz beklediğimi senden, bir ses beklediğimi... unut her gece seni gördüğümü rüyalarımda.

yüzümü gözlerindeki aynadan görmek istiyordum.

ruhum benziyor ruhuna. sen kayıp denizcilerin ışığısın, ben ise denizin yakamozu gibi. sen, yaralarımın en parlak yıldızı, bir çağan şengül şarkısı kadar güzelsin. tüm samanyolu altüst olsa bile bendeki yerin asla değişmez. kendimi bulamazken, milyon yıl geçse ışığından tanır bulurum seni.

ve yine bilmiyorsun beni. hiç bilmedin. belki de hiç bilmeyeceksin.