enkazmisali

geçmişteki özlemler var, yüreğe ateş düşen.

holiganlar

ama benim nickim bu.

ruhusani

postunu silersen sevinirim.
Reply

holiganlar

@ruhusani  kullanıcı adını almak istiyordum, bu sebeple yazdım panoya. hesabını kullanmıyor musun?
Reply

enkazmisali

''burası dünya, elbet yorar."

enkazmisali

dünya bu, yorar. buna şüphe yok. yormasın diyen de yok. varsa da ayrıca bir yorgunlukla sonuçlanır bu. yorgunluk var evet. ama kenarımızda duran ve dalgın tek bir anımızı kollayan bu uçurum sade bir ağrıdan, sadece bir acıdan ibaret. tek teklifi bu! bu yorgunluk bizim değil yani, dünyanın.. bizi içine çeken uçurumun yorgunluğu bu. insanın tercih edip tırnaklarıyla tırmandığı, her adımında tertemiz terler akıttığı yokuşun yorgunluğu değil.. elbette bu dünya yorar. ve yemin ederek söyleyebiliriz ki, bu keşmekeşinin içinden geçen herkes yorulacaktır. kendi seçimiyle tırmanan da yorulacak, istemese de tek bir kez ayağının tökezlemesini bekleyen o derin uçurumdan aşağı yuvarlanan da...
Reply

enkazmisali

burada, insana yorgunluk, insana keder, insana acılar ve sorular vardır. hatırlayalım ki; "dünya'ya gelmek, bir saldırıya uğramaktır." demişti o büyük vaaz. her doğan çocuğun çıkarabildiği olanca sesiyle ağlayışı, ciğerlerine heva doluyor diye değil; tüm varlığına dünya ilk kez saldırıyor diye aslında. sonra alışıyor insan buraya ve büyüdükçe bağışıklık kazanıyor dünyanın saldırısına. saldıran dünya, onu da kendisine benzetiyor sonunda. ağlamıyor, ağlatıyor artık.
Reply

enkazmisali

ruhumgirdap

Bir insanın gidişiyle, ölmeden mezara girebiliyormuş insan.
Reply

balevrana

göğüs kafesim yine yangın yeri ama ellerime tutsan buz. 
Reply

huznunahi

Soğuk, kara kış kara ayazda görmediğim bir soğuk. 
            İçim.
Reply

enkazmisali

yorulmuş her kelimemin arkasında sen varsın. kime susuyorsam artık, hep senin yüzünden. kime kızıyor, kime gülmüyorsam vebali sana. hakkı var, doğmamış her kız çocuğuna söyleyemediğim ninninin üzerinde. Allah seni, affetsin. ben, mahşerde de dönüp bakmayacağım yüzüne.

enkazmisali

en önem verdiğim şey hayatımdaki insanın yanında olmasam bile beni de hesaba katarak davranması. duruşu, davranışı bile beni hesaba katarak olmalı. asıl bağlılık budur, yanında değilken de varlığına saygı göstermek ve bunu yaparsam nasıl hisseder diyebilmek.

enkazmisali

her şey gelir geçer önemli olan o zor anlarda yanınızda kimin olduğu. bir mezarın başında ağlarken sırtını kim sıvazladı mesela, hastane koridorunda seninle kim dua etti, yokluğu kiminle paylaştın, her zorluk atlatılır da bunlar unutulmaz. vefa en büyük bağdır.

enkazmisali

vefa en büyük bağdır..
Reply