⑅

https://www.wattpad.com/user/hbII_7?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_profile&wp_page=user_details&wp_uname=yyyyy_7
          - 
          https://www.wattpad.com/user/-IsssI-?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_profile&wp_page=user_details&wp_uname=yyyyy_7
          - سَلام عَليكُم. 
          - مُتابَعة من طَرف حَنين. 
          - يَردوها إلكُم وشكرًا. 

Bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma, derdi. Boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme. Boşuna tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım, tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim, bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim.

Gaseyan…
          yıllar sonra kente çıktım
          örümcek ağlarının, paslanmış kapıların ardından
          kente çıktım,
          yıllardır sallanan bir sandalyenin ardından
          tozlar içinden,
          uzaklara ve karalara yazıldığım mektuplardan
          beyaz çerçeveli bir fotoğraftan,

Dün sabah erken uyandım 

Burası asıl ona iyi gelmiyordu. O unutmayı 
          becerebilen bir adamdı. Hatta çoğu kez
          bu becerisiyle övünen bir adam. Ama
          atladığı şeyler var. Ayağına saplı kalan cam
          parçasını unuttuğu için, yere bastığında
          o yara kendisini aniden hatırlatıyor ve
          canı acıyor. Ayağı şimdi kesilmiş gibi,
          incecik bir sızı kaplyor tüm bedenini. Yere
          bastığına lanet ediyor ve acıyı yeniden
          unutmak istiyor. Fakat o sızı geçene dek o yara unutturmuyor kendisini. İsterse, daha evvel de yaptığı gibi yeniden
          unutur ama o cam parçası, ayağına saplı 
          bir halde orada duracak ve tekrar yere
          basmak istediğinde kendisini hatırlatacak.
          Gökhan'ın övündügü unutma becerisi,
          ayağına saplanmış bir cam parçasının
          oluşturduğu yara yokmuş gibi kendisini
          kandırmasından başka bir şey değil. Burası 
          ona iyi gelmiyor, çünkü burada unuttuğu 
          her şeyi yeniden hatırlıyor. Bende ise onun düşündüğünün aksine
          durum çok daha farklı. Burasının 
          bana iyi gelmediği falan yok çünkü
          ben unutmuyorum. Eğer unutursam,
          muhakkak bir şey olur ve hatırlarım
          biliyorum. Hiç unutmadığımı Gökhan fark
          edemiyor. Ben nerede olursam olayım 
          unutmuyorum ve unutmadığım için
          ansızın hatırlamanın verdiği o incecik
          sızıyla uğraşmıyorum. Ben ayağıma
          saplanıp kalmış bir cam parçasının 
          bıraktığı yarayı ve çok acıttığını bile bile
          sürekli olarak zaten yere basıyorum.
          Ben artık o acıyla yaşamaya alıştım.

Yolun açık olsun…
          Ben bunu ilk kez yürekten söyledim.
          Ve ben bunu ilk kez böyle yürekten söyleyince;
          “yolun açık olsun”
          Bir dua niteliği kazandı.
          Kalbim barıştı seninle böylece
          Herkes ettiğini bulur;
          ben de, sen de…
          Bu hep böyle.

Sana büyük bir sır söyleyeceğim
          Kapat kapıları
          Ölmek daha kolaydır sevmekten
          Bundandır işte benim yaşamaya katlanmam
          Sevgilim.

yollarda bulurum seni 

❤️