evelyne♡

Πάρτ 6:
          
          Λοιπόν... αυτός να ήταν 26? Και ήταν μουσικός σε μια μπάντα. Μιλάγαμε κάθε μέρα, μου έστελνε φωτός που είχε πάει και εκδρομές μέχρι που μου είπε να βγούμε για μπύρες. Τον συνάντησα στο 1ο και τελευταίο ραντεβού, πηγαμε σε ένα μαγαζί που σέρβιρε μπύρες και μου είπε ότι δεν πίνει μπύρα. Και πήρε αναψυκτικό. 
          
          Και λέω οκ...μπορούσα να καταλάβω ότι έχει άγχος. Και ότι νταξει δεν πολύ ταιριάζαμε. Ήταν πολύ στυλ αγοριού από τα Εξάρχεια. Και έπρεπε εγώ να τον ρωτάω συνέχεια για να απαντάει αλλιώς δεν μίλαγε. 
          
          Το ραντεβού κράτησε....45 λεπτά; Άντε πείτε 1 ώρα και πολύ λέω. Είπε την συνηθισμένη ατάκα " Αύριο ξυπνάω νωρίς." Και ήταν 9 το βράδυ εεε.  
          
          Κέρασε,λέγοντας " Θα κεράσεις εσύ την επόμενη φορά" και μπορούσα να καταλάβω από τη φωνή του μιλάμε...ότι δεν θα υπήρχε επόμενη φορά. Με φίλησε τόσο άβολα στο μέτωπο και έφυγε από την άλλη πλευρά, ενώ και οι δύο γυρναγαμε και καλά με τρένο.
          
          Παιδιά...δεν έχετε ξαναδεί ανθρωπο να περπατάει τόσο γρήγορα. Δεν κοίταξε ούτε πίσω του. Μέχρι και τα παιδιά στο μαγαζί που ήμασταν κατάλαβαν ότι δεν πήγε καλά η φάση. Και μετά σκεφτόμουν οκ. Δεν είναι ότι με ξετρελανε. Υποθέτω από το όλο ραντεβού και από το ότι δεν μου μου ξανά έστειλε μήνυμα, ότι ούτε εγώ του άρεσα. Γενικότερα πιστεύω ότι είμαι όμορφη. Είχα βάψει το μαλλί μου τζίντζερ εκείνες τις μέρες, οπότε ήταν φρέσκο το χρώμα. Κόκκινο κραγιόν και μαύρο δερμάτινο. Οπότε λέω...τι;  Του φάνηκα η Φιόνα από το Σρεκ μετά την δύση του ηλίου; 
          
          Απλά...τι φάση. 
          
          Δεν νομίζω ότι θέλω να ξαναβρώ ραντεβού μετά από όλα τα παραδείγματα που εχω αναφέρει. Και η αλήθεια είναι, ότι έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι όποιος μου πει έστω ένα ωραίο σχόλιο που είναι αγόρι, για εμένα, ή να κάνει το οτιδήποτε ευγενικό ή να δείξει ενδιαφέρον, ότι μου κάνει φάρσα. 

Πάρτ 5: 
          
          Γελάω. Γελάω με αυτά που γράφω γτ νιώθω ότι είναι τραγικά. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι όλοι είναι Έλληνες και ότι γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχουμε και τους άντρες που είναι ευγενικοί, αλλά όλοι τους είναι από διαφορετικές χρονιές, διαφορετικά περιβάλλοντα και διαφορετικές παρέες. 
          
          Είχα βγει με έναν τύπο όταν ήμουν 20-21, που μιλάγαμε από τιντερ. Γενικότερα, τα άτομα που μου έχουν τυχει από εκεί είναι καλά παιδιά αν εξαιρέσεις το πώς κατέληξαν αλλά δεν είναι οι συνηθισμένοι κριπουλες γιατί στοχεύω πιο πολύ σε αυτούς που βλέπουν άνιμε κλπ. 
          
          

Πάρτ 4: 
          
          Πραγματικά δεν τα καταλαβαίνω τα αγόρια. Και μετά λέω να το γράψω βιβλίο, νταξει τόμος θα βγει. Μπορείτε να μου πείτε , πώς γίνεται να μιλάτε κάθε μέρα με ένα αγόρι ( άλλο παράδειγμα τώρα) να σας στέλνει μουσική ( τελικά αυτό θα το μετράω για ρεντ φλαγκ) και όταν βγαίνετε, να σας παρατάει για 30 λεπτά μόνη σας, για να πάει και καλά να χαιρετήσει έναν δάσκαλο που είναι κοντά στην περιοχή, ενώ φεύγει με μία κοπέλα που είδε στον δρόμο; 
          
          Μου πήρε λίγο αλλά συνειδητοποίησα ότι παίζει να έκανε σεξ μαζί της και μετά να ήρθε στο ραντεβού. Ωωω και ύστερα να κόζαρε όποια γκόμενα πέρναγε.
          
          Δηλαδή του μίλαγα, και το βλέμμα του έφευγε λες και του δείχνανε τον κώλο της σερβιτόρας σε γιγάντια οθόνη γηπέδου ποδοσφαίρου!! Και αφού τελείωσε το ραντεβού, έχω την εντύπωση πως δεν κέρασε καν. Πέρα από ότι σταμάτησε να μου  μιλάει, που οκ και εγώ γτ ήταν απαίσιο ραντεβού, έμαθα μετά από τον κολλητό του, που είναι ο κολλητός του αδερφού μου, ότι με γουσταρε κιόλας. Δηλαδή....
          
          Γουατ;;;; 
          
          Γουατ;;; 
          
          Μπορείτε να μου πείτε πώς γίνεται αυτό; 

Πάρτ 3:
          
          Το όλο νόημα που γράφω τα ποστ αυτα, είναι ότι σκέφτομαι πως στο παρελθόν προσπαθούσα να κάνω ότι κάναν και τα άλλα κορίτσια της ηλικίας μου. Και νομίζω πως και τώρα. Δεν κάνω κάτι περίεργο, ή εξωπραγματικό, και τις περισσότερες φορές άλλα αγόρια με πλησιάζουν. Και με πλησιάζουν για να προλάρουν. 
          
          Δηλαδή, απλά μπορεί να καθίσω και να πω όχι θα έρθει όταν είναι αυτός που είναι να έρθει και πχ μπορεί να μου στείλει κάποιος που μου άρεσε στο ινσταγραμ, να με ρωτά για σχέσεις κλπ αφού μιλάμε κάθε μέρα και μου αφιερώνει τραγούδια, να μου στέλνει καρδούλες και να βγούμε ραντεβού όταν πάω στο χωριό και μετά να μου στέλνει ότι βγήκε ραντεβού με μια τύπισσα και ήταν τέλεια. Και μετά να συνεχίσει να φλερτάρει μαζί μου γτ καταλήγουμε στο οκ φλερτάρουμε χαλαρά μιας και αυτός είναι χωριό, εγώ Αθήνα. Παιδιά....και όταν φτάνω χωριό να μου στέλνει φωτό και καλά ότι με τρόλαρε, με έναν τύπο που επίσης μίλαγα μαζί του εκείνη την περίοδο και με τον δεύτερο τύπο είχαμε βγει δύο ραντεβού στο παρελθόν και τον ήξερα από τα 16 μου. Και έτσι χωρίς τίποτα σταμάτησαν να μου μιλάνε και οι δύο. Δηλαδή...έχω τον έναν να με φλερτάρει φουλ και έχω τον άλλον που τον ξέρω από τα 16, τον δεύτερο τύπο, να μου στέλνει φωτογραφίες από το καράβι που δούλευε, χωρίς μπλούζα...
          
          Εγώ φταίω που νόμιζα ότι γουστάρανε; Και να έχετε στο μυαλό σας ότι εγώ πρώτη φορά μίλαγα σε δύο τυππαδες από το ίδιο μέρος, αλλά δεν ήξερα ότι είναι φίλοι. Και επίσης, αυτοί μου στείλανε πρώτοι και ήμασταν και όλοι ελεύθεροι, κανένας δεν είχε σχέση. 
          
          Και όλο αυτό ήταν μια φάρσα. 
          
          
          Δηλαδή νταξει....

Πάρτ 2: 
          
          Πέρα από την κρίση ηλικίας, που δεν έχω δώσει φιλί κλπ, που νταξει δεν θα ήθελα με τον οποιονδήποτε, σκεφτόμουν και τους χαρακτήρες στις ιστορίες μου, που ζουν περισσότερα από ότι εγώ. Χαχα. Γενικότερα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πείτε από τα 16+ που άρχισα να βγαίνω ραντεβού, νιώθω ότι κάτι κάνω λάθος. 
          
          Δηλαδή...ακόμα γενικά και με το να μιλήσω στα αγόρια. Μπορώ να πω με αυτοπεποίθηση ότι δεν είμαι ξέρετε... κριπι αχαχαχα. Και απλά πάω και κάθομαι από πισω τους. Σε όσα αγόρια έχω προσπαθήσει να μιλήσω, είτε ήμασταν μαζί στο σχολείο, από κοντά, είτε μου μιλάγανε αυτοί πρώτοι. Πάντα όμως. 
          
          Απλά, έχω στο μυαλό μου λόγια άλλων κοριτσιών, όπως της φίλης μου που σας ανέφερα πριν, που η κοπέλα δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τα αγόρια. Της αρέσουν οι κοπέλες ερωτικά αλλά δεν τα συμπαθεί καθόλου τα περισσότερα. Αλλά θυμάμαι να μου λέει στο σχολείο, τελευταία μέρα αποφοίτησης ότι ένα παιδί που είναι πολύ καλό είναι ο Δημήτρης; Δεν θυμάμαι τώρα όνομα. Και καθόμασταν με μια συμμαθήτριά μου στην αποφοίτηση στο μαγαζί που ήταν σα κλαμπ, και απλά τον ρώτησα αν τον λένε Δημήτρη. Μπας και πιάσω κουβέντα. Παιδιά....Μου απάντησε όχι και σηκώθηκε και έφυγε. 
          
          Και όντως τον έλεγαν το όνομα που είχα πει. Και απλά λέω...νταξει οκ. Καθόλου προσβλητικό. Σε φάση, ήμασταν συμμαθητές. Και η φίλη μου μετά μου είπε κιόλας ότι είναι πολύ καλό παιδί και το συμπαθούν όλα τα κορίτσια γιατί μιλάει σε όλες και είναι ευγενικός. Και λέω νταξει....μάλλον δεν μετράω για κορίτσι γι'αυτόν. 
          
          

Πάρτ 1: 
          
          Θυμάστε αυτήν την φίλη που με είχε παρατήσει για την αδερφή μου; Για ένα μήνα σχεδόν είχαμε τσακωθεί μέχρι που μου έστειλε μήνυμα και κατέληξε στο ότι θα προσπαθήσει να το διορθώσει κλπ. Και όντως το έχει φτιάξει και άμα πχ κανονίζει η παρέα μου στέλνει και θυμάται αυτά που της είχα πει οπότε νιώθω καλύτερα. Και ξαναμπήκα στην παρέα οπότε χάρηκα. Ήθελα όμως πέρα από αυτό, να ρωτήσω κάτι. Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει. Γενικά καθόμουν χθες σκεφτόμουν ότι μεγαλώνω. Φτάνω 25 σε λίγα χρόνια. Και γενικότερα, είχα στο μυαλό μου όλα τα ραντεβού που έχω βγει. Με διάφορα αγόρια. Που είναι όλα πρώτα ραντεβού. Είναι φυσιολογικό να μην έχω πάει ποτέ σε δεύτερο ραντεβού; Πάντα είτε δεν θα μου άρεσαν είτε δεν θα τις άρεσα. Τη μια φορά που αρεσαμε ο ένας στον άλλον, ήταν με έναν τύπο που την επόμενη μέρα την έπεσε μπροστά μου που τον είδα , σε μια πρώην φίλη μου. Θα κάνω πάρτ 2...

Εγω γενέθλια στις 17, αύριο και οι ηλίθιοι στη σχολή μου, μας αναγκάζουν αύριο που έχει 24ωρη απεργία να πάμε να γράψουμε πρόοδο, ενώ τα μαθήματα θα γίνουν ηλεκτρονικά.... δηλαδή τι να πω; 

έχω ανάγκη από social interaction, ας μου μιλησει κάποιος, αχαχαχα

Πείτε μου ότι το Wattpad κάνει και σε εσάς 100 χρόνια να φορτώσει. Μόνο από τον υπολογιστή μου δουλεύει κάπως.

Έχω μπλοκαρει σαν συγγραφέας. Σας συμβαίνει; Ξέρω τι θέλω να γράψω, έχω πολλά στο μυαλό μου και στο πρόχειρο αλλά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω κάποια κεφάλαια.