‏‏‏‏‏‏‏‏

babalar kız çocuklarının ilk aşkı olurmuş
          ben nefreti bana öğrettiği için ölse de başka bir şey hissetmeyeceğim

yordun be Ankara 

herkesi kendi isteğim ile hayatımdan çıkardıktan sonra yalnız olduğuma üzülüp perperişan olan bir ben miyim?

Son zamanlarda sana hep sordum, sevgin mi azaldı diye. Hayır dedin her zaman; ama ben farkındaydım, sen bana karşı sevginin bittiğinin bile farkında değildin sevgilim.

ben senden en çok, babam gibi olmamanı istemiştim. sen de en çok, ona benzemeye başlamışsın. 

yok muydu vaktin bana?

konuşmalarımızı okurken ne fark ettim biliyor musun? etrafımda ki insanlar normalde bana yaşıma göre ne kadar olgun bir insan olduğumu söylerler ama seninle konuşurken tam tersi küçük, şımarık,nazlı, herşeyden şikayetçi bir çocuğa dönüşüyormuşum. her şeye rağmen ne kadar da seviyormuşum seni demekki sana kimseye göstermediğim içimde ki çocuğu göstermişim.

benim denizim durulsada sen bu suda boğulacaksın

ben saçlarımdan da vaz geçtim ben zaten sen seviyosun diye seviyordum biri kestirelimmi dese hayır diyemiycek gibiyim

bir gün beni fark ettiğinde, beni fark etmenin artık benim için fark etmeyeceğini fark edeceksin.