‏‏‏‏‏‏‏‏

Bir gün gelecek derin bir uykuya dalacağım,işte o zaman kırgınlıklarım sadece gözyaşlarım ile anılacak.

"sisliydi kirpiklerin ve gözlerin yağmurlu yorulmuşsun."

"ağlamak için gözden yaş mı akmalı? dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı?"

"insanlar hayatında birçok şeyden vazgeçer ama vazgeçilen olmak her zaman daha zordur. Sen hep vazgeçilen oldun, koza."

yalnız olmak, yanlış yerde ve yanlış kalpte olmaktan iyidir.

George Orwell’ın 1984 romanında defalarca altını çizdiğim şu cümle; 
          
          “insan sevilmekten çok anlaşılmak istiyordu belki de.”
          

 "Oysa ne çok ağladım ben bir damla yaş dökmeden"

https://files.fm/u/mq2w7gvrbm
          https://files.fm/u/p6we8r8w6y

gözyaşlarıma sarılayım 
          çığlıklarımı bastırayım  çaresiz vicdanım
          seneleri aştım kanattığıyla, geçmiş bin asırım
          artık yakana değil yanana limanım
          bedenim çok genç ama ey yoldaş,
          yüreğimde kırılgan koca çınarım.

Farzet, kuru toprağın susuz çiçeğiyim. 
          Kastet, çaresizliğin döktüğü lâl kelimeyim. 
          Siyahlarda yaşamış beyazlara aşık fevriyim. 
          Titrek ellerim sessiz dillerim, 
          Yıldızlarım var bak bambeyaz; 
          Ben karanlıkta onları isteyenim.