o kadar çok hata yaptım ki bu hayatta, o kadar çok yanlış yollara girdim ve o kadar yanlış kararlar verdim ki; şimdi hepsini düşününce belki de kusurlu olan ben değildim. şu dünyada her şey ahenk içinde derler ya, belli ki ben bulamadım yerimi; bu yüzden o kadar çok öfkelendim, gözümü kan bürüdü ve de yaptığım hatalar gittikçe büyüdü, sonra öyle bir gün geldi ki; hatalarım sığmaz oldu hafızama, belki de işte o yüzden unutmaya başladım. ama şimdi hepsi tek tek geri geliyor, bir ordu gibi üstüme yürüyor hatıralar. uyandım artık biliyorum, açıldı gözlerim; ama insan en kötü kabuslarını uyanıkken görüyormuş, nereden bilirdim.