‏‏‏‏‏‏‏‏🕳️

zambaklar en ıssız yerde açarlar, ve vardır her vahşi çiçekte bir gurur.

sabırsızlıkla beklenen mektuplar, insan evde yokken gelir her zaman. 

insanın ar damarı ne zaman çatlar biliyor musun? birinin göz yaşına sebep olduğu hâlde, sanki hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya başladığında. 

- '04.04' -

kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun. incinme değil bu, insana olan inancını yitirme.

nasılsın, ait olmadığın yerlerle savaşın bitti mi?

tuhaf.

çok özledim seni, biz n'apıcağız?

umutsuz uyanıyor, bu umutsuzluğu yenmeye çalışıyor, öğleye doğru da yeniyorum. öğleden sonra umutsuzluk yeniden bastırıyor, akşama doğru tekrar kayboluyor, gece uyandığımda büyük bir aldırışsızlıkla gene gelip çatıyor.

benim tarihim yalnızca senin işgalinden söz eder.