...

  " Ve güz geldi Ömür Hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. Yavaşça, incecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insanın yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... Ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı, yükseklikleri korku, uçurumları yıkıntılarımla dolu bir engebeler atlası. Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür Hanım..?"
          
          
                  Dışarısı her ne kadar güllük gülistanlık da olsa; insanın yüreğindeki başucunda olmayınca bahar gelmiyormuş dününe, bugününe, yüreğine, ömrüne... Her seferinde söz verse de kendine "İki damla yaşa kanmam bir daha." diye, ufacık hüzün kokan yüze yeniliyormuş yine. Bu işin deneyimlisi ya da acemisi olmuyormuş. Yürek her defasında en baştan, dünyaya yeni gelmiş bir bebeğin bilgisizliği ile başlıyormuş sevmeye. Sonra ya acıya acıya ya da acıya acıya alışıyormuş yüreğindeki sızıya...
          
          

Yıllar geçebilir ama sen bir türlü geçmedin
          Her aşk bitebilir ama sen
          Ahh... bi' bitmedin
          
          Hiç gitmedin
          Hep uyuduk biz
          Hayal değildik ikimiz
          
          Hayırlısı değil bu
          İnandırıcı değil
          Karşılaşmak hiç hoş değil
          
          Bengü, Hakan Altun- Sanki
          
          Şarkı önerisi alalım buranın altına ^_^ 

Gülüm anla beni yeniden özlemek seni :)

"Aramıza ördüğün şu duvarlardan çiçekler açıyor görmen gerek." 
          
          "Aramıza ördüğün duvarlardan açan çiçekler ölmüş zaten" 
          
          ❤️

Gönlümün daraldığı bu demlerde şunu fark ettim ki uzun uzun konuşmak yerine bakışarak anlaşılmaya delicesine ihtiyacım varmış. Ben anlatmadan; yanındayım, buradasın, iyisin, beraberiz, seni gerçek manada bırakmayacağım sözcüklerine ihtiyacım var. 
          İnsanlar bırakmam deyip bırakıyor ya sürekli. Sorum geliyor o halde. İnsanlar bırakmam diyip niçin en önce bırakan oluyor, sararım yaralarını diyip daha çok kanatıyor, değer veriyorum diyip kırdığının farkında dahi olmuyor, başkasına olan hassasiyeti senin gözlerine sokuyor seni kırdığını fark ettiği halde, üzüyor özür dilemiyor, kırıyor tamir etmiyor, acıtıyor acıttığı yerden öpmüyor, ağlattığı yerden silmiyor, kanattığı yerden sarmıyor. İnsanların bu kadar düşüncesiz, hassas olmayışı, vurdumduymazlığı, bir de duygularla dalga geçen halleri sizi de deli etmiyor mu??? 

Kolpa- İşler İçine İçine
          Bu sefer başkalarına değil de kendime ve yalnızlığıma gelsin :")))

Peri bacalarının dünyanın en mutlu yeri olduğunu söylüyorlar. Görünüşe göre kimse senin yanında durmamış