.

bir bulut olmak isterdim zaman zaman ise bir kuş, kanat çırpıp gitmek istedim yahut göklerde süzülmek, ürkekçe tehlikeli sorular sorardım, insan ölünce nereye gider, bir hayat daha var mıdır, biz nereye aittik… hiçbir fikrim yoktu herhangi bir konuda hiçbir fikrim yoktu ama biliyordum insan bir hayat yaşardı çünkü doğumdan önce olmayan hayat ölümden sonrada olamazdı, hatırlamazdık ölümü veyahutta yaşamı lakin anlar bizimdi, yok ettiğimiz anlar bizimdi, susturduğumuz şarkılar, duymaktan korktuğumuz sözler, sözlerimiz, anılarımız, hayat tepeden tırnağa bizimdi. Ve bizler sürgündeydik, zihinlerimizin hapishanesinde her gün çürüyüp bir gün yok olacağız. 

Senin nasıl biri olduğunu biliyordum, seni görüyordum. Bu yüzden en çok benden korkuyordun. 

az takipçili Attila İlhan ppli çocuk

Çok cirkinsin

taktiği değiştirelim dedik 

düşemezdim, yorulamazdım, ağlayamazdım, dinlenemezdim. Ben insan olamazdım… 
          her doğan güneş gecenin habercisiydi, her gün ölüme biraz daha yaklaşıyordum. 
          Yaşamak! Yaşamak benim için artık derin bir meseleydi Cahit Sıtkı Tarancının da dediği gibi “Dante gibi ortasındayız ömrün. “ Yaşımın otuz olmasına beş yıl kaldı… 

Sonunda Dm özelliği de kaybolduğuna göre Wattpad aşkları sona erdi

Korkaklar ve duygusallar yok olur.

Savaşmadan kazanılmaz. 

ölümü göze alanlar yaşar demiştim, o an sanki bütün zaferler benimdi. Dünyaya yeni gelmiş gibiydim. Baştan ayağa kendim oldum, aklıma bağımsızlık için ölen onlarca masum insan geldi. Aklıma kaybedeceklerim geldi. Aslında her şeyi de kaybetsem sorun olmayacağını anladım. Bir sabah uyanırsın ve kendinden başka kaybedecek kimsen yoktur.