Hatırlıyor musun? Sen 16 ben 14 yaşımızdaydık. Benim ilk doğum günümü kutlayan kişi sendin ilk sevdiğim ilk her şeyi yaşadığım, iyi günümde kötü günümde bursa olan sendin. Şimdi nerdesin şimdi neden hayatımda değilsin? Sen varken daha kolaydı herşet daha katlanılır hal alıyordu herşey. Son patlama anındayım. Dayanacak hiç gücüm kalmadı. Çok yoruldum. Seni anlatırdım her konum sen olursun senin için hayaller kurar bir gün seninle gerçekleştirmek için can atardım. Şimdi can attığım herşey canımı yakıyor. Şimdi bütün anılar bir yana kalbim ağrıyor. Kimsenin yanında ağlamayan ben dayanamıyorum patlıyorum. Herkesi kırıyorum. Kötü bir arkadaş kötü bir sevgili kötü bir evlat oldum belki gelecekte de kötü bir anne olurum. Özür dilerim herkesten. Kötü ve isteklerinizi karşılamayı başaramadığım için. Ama beyan etmek isterim ki hayatıma giren herkese tek bir an yalan söylemedim. Tek bir an onların kötülüğünü istemedim. Bazen kırıldım sustum. Üzüldüm sustum. Kendim kötüydüm sizi iyi yapmak için uğraştım. Ama benden bu kadar ben çok yoruldum. Sevgili Wattpad sanırım buraya kadarmış. Koskoca 6 yıl iyisiyle de kötüsüyle de geçti bir şekilde. Lisemi gördü ortaokulumu gördü. Ergenlilklerimi olgunlaşmamı bazen en aktif bazen en depresif halimi gördü bu uygulama. Çok teşekkür ederim herkese ama ben daha fazla yıpratamıyorum kendimi canım çok yanıyor. Dermanım kalmadı kendimi boşlukta hissediyorum. Herkesin hayatından sessizce çıkmak en doğrusu olacak.
