On yıl olmuş mudur yüzünü görmeyeli? Baba, kelimesi ne kadar da yabancı geliyor artık. Bu kelimeyi duyduğum zaman herhangi bir duygu hissetmiyordum ta ki az önceye kadar. Arkadaşımın o mesajını dinledikten sonra hüngür hüngür ağlamaya başladım. Yokluğuna alışmıştım ben, şimdi neden ağlıyorum ki? Belki sinir, belki de yıllardır duygularımı örtbas ettiğim içindir. Bilmiyorum. Tek bildiğim şey bunları yaşamama sebep olduğun için seni asla affetmeyecek oluşum.
Bazen düşünüyorum, acaba annem ile hiç boşanmasaydınız ve güzel bir ailemiz olsaydı şu an hayatım nasıl olurdu? Keşke benim de bir sorun yaşayınca ya da herhangi bir problemim olunca sarılabileceğim bir babalık yapsaydın baba. Çok mu zordu?