İrem Mercan

her ne kadar yorum yapamasam ve düzenli bir okuyucu olmasam da kaleminiz çok güzel. her daim yazdığınız şeyleri, geç de olsa, okumak için buradayım. umarım her şeyi yoluna koyup gönlünüze göre bir düzen sağladığınızda tekrar buluşuruz. 

Merhaba, sadece seni merak ettim. İyi misin? Umarım bölüm atamaman yoğunluktandır.

Yeni bir hikâyeye başladım, yazmıştım size de bir iki gün önce. Bunun ilginç bir hikayesi var, Ayışığı Sevgilim gibi sonunda yazayım hikayemin hikayesini dedim ama tutamadım kendimi. Hani hep söylüyorum ya ben hikaye dinlemeyi severim, her şeyin hikayesinin peşine düşerim diye, bir nevi koleksiyoncu gibi, gölgesinde oturduğum bir ağacın bile hikayesinin peşine düşmüşlüğüm var, bir gaz lambasının, kaçıncı el olduğunu bile bilmeden aldığım benden daha yaşlı olan arabamın hikayesini de dinledim. Ben koşuyorum o hikayelerin peşinde ama bazen de onlar bana geliyor, 04:57:10'da olduğu gibi. İçimizden biri yazdı bana, adını ne beğeni bildirimlerinde ne de yorumlarda görmediğim, takip eden kırk kişiden biri de değil, sessiz sedasız okuyanlardan. "Ben böyleyim," dedi, "sen beğenmediğimden sanma sakın," tamam dedim, hak verdim yıldız vermeden okuyup geçtiğim hikayeler olduğu için.  "Beğenmeyi geç, kendimi gördüm o satırlarda," dedi, "bu kadar da benzerlik olmaz dedim bazı bölümleri tekrar tekrar okuyup hatta bazen şüphelendim bile beni mi yazdın diye," dedi.  
          
          Şimdi böyle söyleyince ben duracak değilim, o hikayeyi dinlemeden de duramam zaten. Dinledim! Peki durabildim mi, hayır!  Şimdi bu platformda benden daha uzun süredir hikayelerde dolaşan birinin, içimizden birinin hikayesini yazıyorum, layıkıyla yapmaya çalışacağım, en çarpıldığım yerden başladım anlatmaya, zamanlar karışık olacak, şimdiden uyarayım, gidişler gelişler, öncesi, sonrası karışacak ama hep geçmişte kalacak, bugün sınırlı, gelecek yok. Sonra "Aaa bu ne biçim kitap ya," demeyin. 
          
          Fırat'ı Kerem'e çok benzettim dinlerken, haklıymış kendi aşkına benzetmekte. Siz de şaşırmayın okurken. 
          
          Keşke böyle bir aşk yaşayabilsem dediğim için anlatmak istedim, lütfen bir göz atın... 
          
          Sevgiyle,
          
          İM

Satır aralarında çok söyledim, çok büyük bir hevesle yazdığım hikayelerime üst üste yaşadıklarım yüzünden bir süre ara vermek zorunda kaldım. Halbuki aklımdakiler uçup gitmeden yazmak telaşındaydım, bilenler bilir, bir hafta sonuna üç dört bölüm sığdırdığım oldu. Yazamayışım imkansızlıktan. 
          
          Göçebe bir hayat sürüyorum yıllardır, gurbette yaşıyorum, belki bu yüzden hikayelerim hangi ülkelerde okunuyor diye bir gözüm hep o haritada, belki bu Dünya'da ülkesinden ayrı bir tek ben değilmişim hissi sevdiğim, belki bambaşka bir dürtü, bilmiyorum sebebini ama Kanada, İngiltere, Hollanda, Almanya, Avusturya, Fransa, Romanya, Mısır, Rusya, Danimarka ve en çok da Azerbeycan'dan okunduğunu görmek beni çok sevindiriyor. Niye yazdım bunu, artık başka yere taşınmam, deyip yavaş yavaş kök salmayı planladığım İngiltere'den bir süreliğine ve belki de kalıcı olacak bir şekilde taşınıyorum. Yeni rotam İspanya, Barcelona. Üç aydır başıma daha ne gelebilir ki diye düşünüp sakinleşmeye çalışırken bir de bu çıktı. Üzgün değilim, fırsat olacak belki, bilemiyorum ama en azından bize yakın, memlekete yakın, hem km hem insan olarak. Yerleşince biri yarım diğeri yeni başladığım hikayelerime hızla geri döneceğim, bilgisayarımda yazdıklarım, toparlayıp yayımlayacağım. Ama başıma gelenlerden biri de hard disk sorunu, şu anda dosyalarıma ulaşamıyorum,  yine yaşadıklarımdan sonra amaaan boş ver, sağlık olsun da gerisi hallolur şeklinde bir rahatlık içindeyim, hallolunca hala bekleyen varsa yeni bölümler pıtır pıtır gelecek, haber edeyim dedim.
          
          Ama yazma sebebim başka, yeni bilgisayarımda açtım yine bir klasör, bu sefer bambaşka bir hikaye anlatmaya başladım. Yine bir yaşanmışlık, yine yıllanmış bir  aşk. Ben seviyorum hikaye kovalamayı, anlatan birini bulduğumda dinlemeyi, dinlediklerimi yazmayı. Bakalım sevecek misiniz? Bu gece ilk bölüm gelecek, okumak isterseniz sizi dört gözle beklediğimi bilin. 
          Hasretle öpüldünüz.

Günaydın. Özgür-Kerem ikilisini çok severek okudum. Mavi'nin yeni bölümlerini sabırsızlıkla bekliyorum. Lütfen yazmayı bırakma, daha çok kitaplarda buluşmak dileğiyle emeğine sağlık. Başarıların daim olsun 

Pazar pazar oturdum çalışma masamın başına, yapılacak dünya kadar işim var ama elim gitmiyor. Halbuki biraz çalışsam hafta içi hayatım o kadar kolaylaşacak ki! Neyse, çalışmak için de ilham lazım bence. Ama periler bugün yeni hikaye için uçuşuyorlar etrafımda... 
          
          Aslında yeni bir hikaye sayılmaz, Ayışığı Sevgilim'in içinden fırlayan bir hikaye bu. Yazarsam zaten bitmek bilmeyen hikayeyi daha da dallandırıp budaklandırırım diye korktuğum için yazmadığım bir yan hikaye bu. İlk hikayede tecrübelendim, onun kadar uzatmayacağım bir hikaye var aklımda. Birkaç bölüm yazayım, okursanız devam ederim, okumazsanız kaldırırım diyorum.  
          
          Ne dersiniz? 
          
          Yarım saate yüklerim, bir bakın bakalım, oluru var mı?
          
          Sevgiyle...

Merhaba. Mavi'ye ne oldu?

BİTTİ! Vallahi bitti! 
          Ayışığı Sevgilim son bölümü yayımladım nihayet! 
          Çok mutluyum!

Tam Ayışığı Sevgilim için Final yazmaya çalışırken bir bildirim geldi, uzunca denebilecek bir süre önce Romantik'ler röportaj yapmıştı, o yayımlanmış :-) Pek bir sevindim, sizlerle de paylaşayım dedim... Merak edeniniz varsa... 
          
          https://www.wattpad.com/1071002459-romantik-r%C3%B6portajlar%C4%B1-mercankirmizisi

Dün hızımı alamamışım, bu güne de bir bölüm geldi. Bence bu hafta her gün bir tane gelir, bu hızla da ay sonunda final yaparız... Merak edenler, bekleyenler okuyabilir, 75. Bölüm yayında...
          Sevgiyle