Sessizliğin Yağmuru

Sevgili yağmuruma,
Çimenlerin üzerine uzandım, kollarım bacakların çimene uzanmış. Suratım gökyüzüne dönmüş yatıyorum. Hayatı hissediyorum. Çimendeki karınca elime geliyor onu seyrediyorum. Onu hissediyorum. Bulutları inceliyorum. Hepsi ayrı ayrı hikayelelr anlatıyor. Hepsi ayrı yerlerden sürüklenmiş, sürükleniyor. Hava karaıyor. Bulutlar el ele tutuşuyor. Koyulaşıyor. Ben hala uzanıyorum yerde ayaklarım çıkpak, avuç içlerim toprak. Bir damla düşüyor. Bir damala süzülüyor yukarıdan. Suratıma düşüyor. Yukarıdan tutsak olduğu gökyüzünden kaçıyor. Çoğalıyorlar. Tek tek inci teneleri gibi düşüyorlar yukarıdan. Çimenler ıslanıyor. Çıplay ayaklarım ıslak çimenlerde auç çlerim ıslak toprakta. Etrafı bir koku sarıyor. Toprak kokuyor. Damlalar toprağın kokusunu ortaya çıkarıyor. Ben hala uzanıyorum. Saçlarım ıslak. Avuç içlerim çamur ayaklarım ıslak çimenlerde. Suratım ıslak. Kirpiklerim, kaşlarım ıslak. Suratım gökyüzüne dönük gözlerim kapalı. Yağmur göz kapaklarıma düşüyor tane tane. İrkilmeden düşmesine izin veriyorum. Kıyafetlerim çamur. Ellerim çamur. Suratım çamur. Hayatı ellerimde hissediyorum. Hayatı suratımda hissediyorum. O çamur bana yaşadığımı hissettiriyor. O çamur bana gerçekleri anlatıyor. Bulutlar hikayelerini hissettiriyor. Esen rüzgar kulaklarıma bir ninni fısıldıyor. Suratımdaki damlalar içimdeki yangını söndürüyor. Yaşıyorum. Yaşadığımı hissediyorum.