کاش شیوه‌ی نگاهم، درونم را بروز می‌داد. اما... پس به کلمات پناه آوردم. کلماتی ساده... و شلخته. جایی بی‌معنی، تهی، خالی، اما... عیان‌کننده. همچون اعترافی شرم‌انگیز که بیان می‌شود به این امید که صدایی مشابه را بیابد و با آن، حس کند که بخشوده شده است. صدایی آرام، همچون صدای طبیعت. همچون صدای لغزش دانه‌های کوچک باران بر شیشه‌ی شفاف فانوسی در شب.
و چقدر نوشته می‌شود اما هنوز حرف اصلی ناگفته می‌ماند...
Following
Stories by Moly
هیولای بزرگ آبی
ژانر فانتزی
دلسا و ریسا همدیگه رو خیلی دوست دارن و توی یه ابر جادویی زندگی می‌‌کنن تا اینکه...
من از این جماعت نفرت دارم!
در خودش بود. احساسی غریب در چهره‌اش موج میزد. دوست داشتم بدانم در درونش چه می‌گذرد. پس از او پرسیدم...
یکی دیگر
ایده‌ی داستان از اینجا اومد که:
پیرمردی که مدام سعی می‌کند یک روز خوب داشته باشد.
مثلا از کل تابستان متنفر اس...