inzivaya çekilme düşüncesi izliyor beni. gece gündüz kendimi soyutlamayı düşünüyorum. bunun bir nedeni yok. olsa da olur, olmasa da. yaşamı kendimce içselleştiriyorum. algılarımı kapatacak kadar derin bir düşünce. baykuşların bile artık uyuduğu, karanlık bir gecenin geç vaktinde kalkıyorum. insanoğlu her geceki uykusunu uyuyor. parkeler ılık. çok sessiz davranmaya özen gösteriyorum ki benim uyuyamadığım uykuyu onlar uyusun. içmem gereken vitaminleri avcumda biriktirip yutuyorum. kalkan midemi bastırmak için üstüne acı kahve içiyorum. toy bir kızım. renksiz yüzümün güzel görünmesi için sabahları hazırlık yapıyorum. sanırsın güzel bir yüzle öç almak istediğim insanlar var. istemediğim insanlar, sesler, öğretmenler, eşyalar ve harabe evler var. istemediğim yığınlarca kural var. bu bir haykırış. sevimli, eğlenceli ve herkese kör olduğunuz dünyanız sizin olsun. yine sessizce yatağa dönüyorum. düşünmemek için gözlerimi ve bilincimi kapatıyorum. gecenin sonunda kendimi alıkoyamadığım bir inzivaya çekiliyorum.