neog0thh

Yalnızlıkla başlardı her şey,
          İlk göz yaşı, ilk hayal kırıklığı, ilk suskunluk.
          Yalnızlık ışıklarla dolu bir odaya girdiğinde karanlığı getirir
          Karanlıkta göz pınarlarında saklanmış yaşları 
          Saklanmış göz yaşları ise suskunluk getirir dile.
          Dilde ki suskunluk ruha vurur.
          Ruh bir çilmek atar kader sayfasına
          Susulmuşların konuşulacağı günü bekler.
          Her güne, bir çilmek.
          Her sayfaya atılan bir çilmek, boğaza bin düğüm olarak düşer.
          Sustukça boğulur, boğuldukça vazgeçiş başlar.
          Kurtulacağına duyduğu inancın vazgeçişidir bu.
          En çok vazgeçen ise en çok susan olur hikayenin sonunda.
          Her yalnızlık, bin ölüm getirir ruha.
          Ruh bin kere ölür lakin kalp bir kere gömülür.
          

Bugün uzun zamandır baş göstermeyen bir sızıyla uyandı yüreğim.
          Alev alev bir yangından sonra külleri kalmış gibiydi.
          Boğazımda ki her kırık parça batıp kana boğdu.
          Kırıkları sana batırmaya çalıştım, kıyamadım.
          Acılar içindeyim.
          Bana kaldı tüm acı.

                              ZAMANSIZCA
          Ay göğe yükselirken oldu bir şeyler,
          Zihnim duruldu, 
          Kulaklarıma seni anımsatan şarkılar çalındı,
          Zaman, fark edemediğim şekilde aktı,
          Belki saatler geçti, belki dakikalar 
          Lakin Yıllar eksiltti kalbimden.
          Sessizliğimden yoruldu çığlıklarım,
          Yüzüne vurmak istediklerim irin olup bana karıştı,
          Yine de bana kaldı.
          Ayna da gördüğüm ben değil, sen oldun
          Sana konuştum zamansızca.
          Sana dokundum.
          Sevgin boynuma urgan, içimde büyüttüğüm umut ayaklarımdan itilen iskemlem oldu.
          Sevgisizliğin ise boynumu kırdı, beni zamansızca boğdu.
          Adınsa yasaklandı dilime,
          Saymayı unutturan kirpiklerin ızdırap oldu düşlerime.
          Yavaş yavaş mahkum oldum sana
          İmlansızlığın idam cezası kesti.
          Ve yine sonunda beni öldüren sen oldun.
          Bu ölümlerin en güzeliydi.

Bir gün seni tutacağım ellerinden,
          Sen kayıp giderken karanlık denizlere 
          Orada olacağım.
          Arkanda, yıllanmış bir sır gibi dikileceğim 
          Senin kalbinin boğulup durulduğu yerde
          Bizim için atmaya devam edeceğim.
          
          Bekleyeceğim,
          Ellerin yardım dilenircesine titrerken 
          Seni izleyeceğim.
          Feryat figan olmuş çığlıkları duymamak için kapattığın kulaklarını
          Kendi ellerimle keseceğim
          Senin kalbini saklayan avuçlarımı ise toprağın bin kat dibine gömeceğim.
          Çünkü ben buyum
          Sana kötülük yaparken bile senin iyiliğini isteyen 
          Aptal bir seven…