ㅤ

bir şeyin kalbini kırması için illa yanlış olması gerekmez ki.

-

hepsi manyak bunların.

bin kere de okusam yine de vazgeçmem senden.

her gün gülersin ama bir gün gelir ağlamadan duramazsın.

yaşadıklarımı içimde yaşamak zorunda kalmanın acısını atlatamıyorum, nazan. ben parçalanışımı haykıramadıkça, kahroluyorum. en kötüsü de ne biliyor musun? hiç kimse fark etmiyor. ağlamıyorum diye güçlü sanıyorlar. gülüyorum diye her saniye umutlu sanıyorlar. ama içimi kimse sormuyor? bir ‘nasılsın?’ sorusu değil bu çünkü. ve bunu da kimse anlamak istemez.

korku okyanusunun devriminde şahaneyim.

haykıramadıklarıma susadım.

düşünmeden uğra bana. 

velevki sevgi her şeyin ilacıydı ama unutturamadıklarıyla da nefreti sunmaz mıydı?