rain

Günaydın Zambağ'ım ☘️

İyi geceler Zambağ'ım ⭐

Yoggu sahalara geldiii. Ama maalesef yeni bir şarkı ile değil ☹️
          
          Hug me - Jeongin 
          
          Bu şarkı için ne diyebilirim ki... Sadece bağımlısıyım arkadaş 

Günaydın Zambağ'ım ♥️

İyi geceler Zambağ'ım ♥

☆☆☆
          
          Durağa yürürlerken Hyunjin Chan'a baktı. "Üzgünüm, daha uzun kalabilmeyi isterdim."
          
          "Sorun değil Hyunjin. Huzursuz olduğun bir yerde durduğunu bilerek ben de oturamam zaten. Böylesi daha iyi."
          
          "Beni bırakmana gerek yok Chan, ciddiyim." Durağa geldiklerinde ikisi de oturmayıp karşılıklı durdular. "Felix ve annen merak edecektir. Evine git sen de, geç oldu."
          
          "Emin misin? Huzursuz olacaksan hiç sorun değil Hyunjin, gelebilirim."
          
          Başını salladı. "İyiyim Chan, dert etme. Eve ulaştığımda sana mesaj atarım."
          
          "Peki madem." Durağa yaklaşan otobüsü fark ettiğinde Hyunjin'e gülümsedi. "O halde, ufak bir sarılma?"
          
          Hyunjin güldü. Chan'ın araladığı kollarına usulca girerken Chan da sırtını sıvazlıyordu. "Rahatsız olacağın bir durum olursa aramaktan asla çekinme." 
          
          "Tamamdır."
          
          ☆☆☆

Günaydın Zambağ'ım ♥️ 

İyi geceler Zambağ'ım ❤ Bu günü sessizlikle bitirelim istiyorum...

Bölüm yayında millet, iyi okumalar. 

▪︎▪︎▪︎
          
          Duraksadığı yeni pratik odasının kapısında derin bir nefes aldı Minho. Eve geldiği gibi ertesi gününde Changbin'in hazırlıklarının bittiğini söylediği pratik odasını görmeye gelmişti. Yarışma sonlandığı için arkadaşının kulübünden ayrılma vakti gelmişti ve bugün ilk kez yeni mekanlarında pratik yapacaklardı. Seungmin mekan için ekibini bilgilendirmişti ancak Minho'nun geleceğini bilen yoktu, belki dinlenmek ister diye düşünüp Seungmin onlara söylememişti fakat Minho'nun durmak gibi bir niyeti olmamıştı hiç. Özellikle de kafası bir dünyayken.
          
          Eliyle pratik odasının kapısını araladı. Şimdiye kadar içinde bulunduğu en büyük pratik odası bu olabilirdi. Hayranlıkla fazlasıyla büyük ve bir o kadar da ferah alana bakarken göğsüne oturan ağırlıkla derin bir nefes aldı. "Bu kadarına gerek var mıydı?"
          
          "Her şeyin en iyisini hak ediyorsun." Changbin peşinden odaya geldiğinde elini omzuna koydu. "Ne kadar harika bir adam olduğunu görsen keşke. Bu alanın her bir metrekaresi senin ve ekibinin terinin son damlasına kadar hakkı."
          
          "Abart Changbin." Göz devirse de içten içe Changbin'e çok minnettardı. Hisselerle alakalı tüm düzzenlemeler de hallolmuştu. Geriye yalnızca pratik odasına ruh kazandıracak bir ekip kalıyordu.
          
          "Ekibim birazdan buraya gelecek," diye mırıldandı. "Kendim için aynı şeyi düşünmesem de bir konuda haklısın. Onlar her şeyin en iyisini hak ediyor."
          
          Changbin'e döndü. "Sağ ol Changbin. Bu iyiliğini asla unutamam."
          
          "Hyungum iyi olsun, gerisi hiç önemli değil." İlerleyip Minho'ya kocaman sarıldı. "Hayatımda olduğun için bir teşekkür olarak kabul et bunu."
          
          ▪︎▪︎▪︎