Dışarıdaki hayat öyle güzel ki. Renkler göz alıcı ve ferah. Ağaçlar öyle güzel, yağan yağmur öyle serin ki beş saat bu güzelliğe ağlasam yadırgamam sanırım. İnsanlar aslında o kadar karmaşık değil ve yaşamak o kadar kötü değil. Hastalıklı olan zihinlerimiz ve biz yaşamaya bok atmaya bayılıyoruz. Keşke dünya karşımıza çıkıp konuşsa, sen yaşamayı bilmiyorsun kardeşim! Beni anlamıyorsun, aslında ben çok basitim sen beni gözünde çok büyütüyor ve bir şekle sokamıyorsun. Ben senin o küçük dünyadandan daha fazlasıyım. Ben yaşamım ve beni hak ettiysen sadece keyfini çıkar çünkü bir zaman sonra seni boğacak ve toprağıma alacağım. Neyse yani hayat boştur lo