-

Bazı şeyler olmayınca olmuyormuş. Denedikçe fark ederim diye ümit ediyorsun, yaptıkların sana yeni şeyler katar diyorsun ama hepsi bir kötü anı olarak hafızam da yer ediniyor. Hayata karşı savaşmak zor. Dinlenirken bile yorulur mu bir insan? Ben yoruluyorum. Biter diye beklediği dertleri katlanır mı bir insanın? Benim katlanıyor. Keşke'lerimi ne kadar yok etsem de niye'ler asla bırakmıyor yakamı. Bir yol ne kadar engebeli ve çıkmaz olabilirse ben yine o yola denk geldim. Hayatta mutluluğu kovalayarak yaşıyorum çünkü mutluluk bana hiç uğramıyor. Kapıdan çağırıyor ve ben bir umut hareket ettiğimde o kapı yüzüme çarpıyor. Sert bir şekilde üstelik...
          Bir kapı arıyorum, bir formül arıyorum bazen de bunların hiçbirini yapmaya mecalim olmuyor. Hayat bu deyip geçiyorum....
          
          160139

@felekilenaraliyim  teşekkür ederimm ((:

Yine ben

Bı anda stalk perileri geldi 

5423127

2023.
          Bu yıl ne olur ne olmaz  bilmiyorum. Tahmin bile edemiyorum. Kimlerle tanışırım diye düşünüyorum. Kimseyle. Kimleri severim diyorum, en çok annemi. Nerelere giderim? Bilmiyorum. Üniversiteyi bu yıl kazanır mıyım? Bilmiyorum. Belirsizliklerle dolu bir yıl daha geldi ve geçecek. Hep yeni bir yıla ithafen bir şeyler yazmak istemişimdir.
          Sevgili 2023…
          “Bu yıl en çok bana sağlık ver. Güzel müzikler, güzel kitaplar, güzel bir üniversite ve en ihtiyacım olan. Bana ucundan da olsa huzur ver. Kalbim huzurla dolsun. Dolsun ki tek kalmaktan mutluluk duyayım. Eskisi gibi tek kalabileyim. Kendi akıllarını kaybetmiş insanların akıllarını istemiyorum. Çok genç olsam da 50-60 yaşanmış yılı olan insanlardan daha çok şey biliyorum. Çünkü ben de onlar gibi yaşayıp,öğrenip,göçmeye geldim. Öğrendim, yaşıyorum ve göçeceğim…
          Umarım en çok seni severim 2023.”

01.11.22 
          
          0009

Rei- Yerçekimli Karanfil 
          
          Bazı anlar vardı. Gerçi hala var ama o zamanın verdiği içtenliği, duyguları vermiyor. Döngüye alıp dinlediğim bu şarkı yalnız gecelerimin tek sesi olmuştu. Elimi tutan tek ses. Kısa. Kalbimi tekleten tek şarkıydı. Ağlarken huzurlu hissedersiniz ya, öyle bir huzur kaplıyordu içimi. O günleri hatırlamak istemezdim ama hayatınızı şarkılara adayarak yaşayınca her bir şarkı her bir anınızı temsil eder oluyor. Bazılarında dans edersin. Bazılarında ağlarsın. Bazen de öyle bir an geliyor ki... 
          Mesela şarkı yedi yabancının yanında çalıyor. Ağladığın zamanlar aklına geliyor ama diyemiyorsun ki ben bu şarkıyı ağlayarak dinlerdim. Mırıldanırsın. Ya da şarkıyı yok sayarsın. Tanımıyormuş gibi yaparsın. İçine oturur ama sonra yalnız kaldığında tekrar tekrar açar dinlersin. Gönlünü almak ister gibi... 
          Rei- bir şarkısında da diyor ki "Ah canım sevgilim, derin bir okyanustayım..." Derin bir okyanus..
          Okyanus bana mezarlık gibi geliyor. Derin bir mezar. Gömmüşler. Nefesim kesik kesik. Bazen konuşuyorum. Bazen yürüyorum. Konuşmuyorum. Ruhum terk etmiş beni. Ben ve bedenim bu dünyanın çürümeye mahkum birer parçası misali. Oysa bedenime dolanan kolları hiçbir zaman geri çevirmem. Ölü bir ruhu tutup sarılan hiç olmadı. Oysa ben hepsine sarıldım. Vedalaştım. Bu kadarı yeter demek geliyor içimden. Vedalaştım bitti. Bitti demekle bitmiyor ki. Bitse keşke. Tükenen ruhum gibi bedenim de tükense ya. İyi geceler bana (:
          
          0106
          

Kendi kendime konuştuğum bir turuncu defterim vardı. Ona yazmak insanlara anlatmaktan daha iyi hissettiriyordu. Sorgulamıyor. Neden diye sormuyordu. Ben yazıyordum orada öylece kalıyordu. Geçen açtım onu. Yıllar önce yazdıklarımı okudum baştan.
          2019- "İnsanlardan nefret ediyorum."
          2020- "İnsanlardan nefret ediyorum."
          2021- "İnsanlardan nefret ediyorum."
          Ve 2022 insanlardan nefret ediyorum yazmamışım hiç. Çünkü onlardan nefret ederek kendime kötülük ediyordum. Tıpkı bazı insanların bu nefreti hak ettiği gibi. Tıpkı bazılarının ise bu nefreti hak etmediği gibi. Geçen arkadaşımla sahile indik. Hava soğuktu. Canım çok sıkkındı. Anlattım ağladım. Elimi tuttu bana destek oldu. Sonra sohbet ederken bir amca geldi. Söyledikleri bize kalsın. Güzel günler geçirmiyorken söyledikleri içime sevgi doldurmuştu. Kalbime dokundu. O insan bana asla unutamayacağım bir an yaşattı. Oysa yaptığı küçücük bir şeydi. O günden sonra kendimle bir konuşma yaptım. Herkesten nefret edemezdim. Herkesi sevemediğim gibi. Buraya da bırakayım istedim. 
          
          2316

Bir kitap okumuştum zaman öncesinde. İsmi huzursuzluk. Görünce demiştim “aa bu kitap beni anlatıyor hemen okuyayım .d” Okudum da. Kitabın anlattıkları oturdu kalbime hasbihal ettik. Yok. Çıkamadım içinden. Kitapla bakıştım. Kitap karakterleriyle bakıştım. Yine olmadı. Oturdum ağladım. Böyle bir kitap nasıl yazılır diye ağladım. Bu insanlar nasıl bunları yaşar diye ağladım. İnsanlığımı bir kez daha o kitapta bıraktım. Dedim ki tekrar düşünüp “Hayır. Bu dünya bize göre değil. Yaşayıpta gideriz elbet le olmuyor. Ben artık yaşamadan gitmek istiyorum” Sustum. Anlattım. Kitabı etkileneceğini düşündüğüm kişilere anlattım. Sonuç hüsran. Benim hissettiklerimi hissetmemeleriyle durdum. Bir daha da anlatmam zaten. 
          0042