@sadnightindecember
sözün sularını tükettim ben, kaynağını kuruttum. geriye bir büyük sessizlik kaldı yüreğimde, kalabalıklar kadar büyük.
kimseler görmedi, bu dünyadan ben geçtim. içimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim, içinde senin ve benim ağırlığım, benim olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde, incelik adına ben geçtim.
uzak nedir, kendinin bile ücrasında yaşayan benim için gidecek yer ne kadar uzak olabilir? beyazların yöresinde nasibim kalmadı, yakın yerde soluklanacak gölge bana yok. bir hayatı, ısmarlama bir hayatı bırakıyorum. burada bitti artık işim, ocağım yok.
yabancıyım senin cennetine.
çıkar yol bulamadım bu sensizliğe.
ne kadar uzaksın, bi' o kadar elzem.
bir durgun sudayız, konuşsak da kuş uçmuyor içimizdeki ormandan.
dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. insanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. yağmur ha yağdı ha yağacak. incecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. hüznün bütün koşulları hazır. nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı.
dönelim, dönmek yenilmektir biraz da. yarım kalmasıdır çıkışlarımızın, korkaklıktır, alışkanlıkların güvenli küflü kabuklarına sığınmaktır. olsun, dönelim biz yine de. evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere, cılızlığımızın görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim. ölçüsüz yaşamak bize göre değil.
ilelebet aşk bu bendeki, kör olası yaktı içimi.
hep geceye sakladım sende bulduğumu.
her şeyi terk ettim, ne aşk ne şehvet.
