Sevilay Çelen

Artık yazmak istemiyorum, 
Yazdıkça birikiyor anlatacaklarım. 
Ben hep sustum. 
Bağırmam, 
Ağlamam gereken yerlerde, 
Hep susturdular. 
Yumruyla gülmeyide öğrendim ben, 
Gözlerime hakim olmayıda. 
Ben bu dünyada birçok şey öğrendim, 
Peki siz, 
Niye insan olmayı öğrenemediniz? 
İnsan insana, 
Suyun bile genzi yakacağını öğretmemeli.

Asla yapmam dediklerimi yapıyorum kırmam dediğim insanları kırıyorum geri donulmeyecek şekilde canını yakiyorum mesela bile istiye işin garip yanı umrumda olmuyor artık değişiyorum mesela en kötü şekilde mutlu olmadığım halde mutluymuş gibi rol yapıyorum ve kimse farketmiyor sanırım artık gercekten rol yapmaya alıştım değişmek can yakıyor artık ve ben bunu durduramiyorum cam bir fanus içindeyim sanki hayatımı camın arkasından izliyorum işin garip yanı durdurmakta istemiyorum evet büyüyorum fakat sanırım artık büyümek can yakıyor