k.

19'

bizde bitmez umutlar, bırak inanmasınlar. 

kafa dağıtmak için tarot bakacağım birileri? 

anlamıyorsunuz diye haykırmak istiyorum sahiden. 'anlamıyorsunuz, mutlu olduğumda anlatamadığım bir yere kırgınlıklarımı yansıtamam.'

söyle bana, pes mi etmeliyim yoksa hiçbir yere varamayacak olsalar bile kaldırımları mı takip etmeliyim? 

çocuk oynatıyoruz sahiden, yazmaya yüz bulamayınca iki profil değiştirip başkası olarak kendini tanıtarak yazmak moda oldu herhalde. aynen kardeşim, devam et sen böyle belki birisi yer. 

korkak insanoğlunun teki olduğunu düşünüyordum, sanırım bu sefer sahiden yanılmışım. sen sadece tüm bunlara inanacağımı düşündüğün kadar komikmişsin. 

uçurtması hür bi' çocuk gibi sevincim. 

herkes değmediğini söyleyecek, kuşkusuz ne kadar yara aldığını ya da ne kadar canımın yandığını dile getirecek. fakat sorsalar bana, pişman mısın deseler. kafamı kaldırır, aklıma her ismin iliştiğinde dahi dolan gözlerimi toparlar ve hayır derdim. geçirdiğimiz tüm o geceler, odamı güzelleştirdiğin günler, birbirimizi sonu yokmuş gibi hissettirdiğimiz tartışmalar, öleceğimi hissettiğim zira sana da ölüyormuş gibi hissettirdiğim öpücükler ve koca bir yaşım. hepsini sol yanıma alır, hayatım boyunca edindiğim tüm anıları seninle yaşadığım koca bir senenin karşısında inkâr ederdim.

bana bir işaret veremez misin? boğuluyormuş gibi hissediyorum.