Bugün birinin panosunda ne gördüm biliyor musunuz: Bazen mutlu olmak için üzülürüz ve bazen de üzülmek için mutlu oluruz. Bunu görene kadar tam olarak hayat kafama oturmamıştı, dedim vay be. Meğer sadece bu sözü duymak lazımmış. Gerçekten de çok haklı, hayatta asla tamamen mutlu veya üzgün olamazsınız. Bazı insanlar hep üzgün oldukları için mutluluğu ararken bazı insanlarsa artık hep mutlu olduğu için eskilere geri döneceklerinin tedirginlikleriyle üzgün olurlar. Saka Ve Sanrı'nın ilk bölümündeki gibi. Bu yüzden kitaplar diyor ya insan, kitaplar her bakış açısıyla istediğiniz kadar bakabileceğiniz ve gerçek dünyadan kopabileceğiniz tek yerdir. Ama bazen de, kitaplardan kopmak için gerçek dünyaya döneriz. Kafalar bulanık, ne yaptığımız belli olmuyor. Bir son yapmam lazım yoksa mesajın sonu gelmeyecek gibi. Herneyse diyerek bitirmem çünkü hiç bir şey herneyse değildir, her söylenen söz ruh konuşsaydı onun söyleyeceği şeylerdir. Bunu aöyleyerek kapatıyorum çünkü en iyisi bu gibi.
