Gittiğin gün etraf kar beyazdı. Gözyaşlarım bir kan olup damladı masumluğa. O tüm beyazlık gidişinle soldu. Hala çitlerin üzerinde siyah irisler var. Bir zambak, boynunu bükmüş bekliyor. Umudun yeniden gelmesini. Tekrar kuşların cıvıldamasını. Köpeklerin havlamasını. Her gün birinin ona umut vermesini, bir damla su dökmesini ; yani seni bekliyor. Bende bekliyorum. Gelip bana tekrar can vermeni. Köklerimi hissettirmeni, yalnız olmadığımızı fısıldamanı. Tekrar gelmeni ve bizi yaşama, yaşayışa bağlamanı. Ayak basmanla etrafın masumluk kokmasını. Seninle irislerin beyazlamasını, zambağın canlanmasını. Umut etmeyi öğranmek istiyorum.
Takip ediliyor
