az önce bi tane söz ağzıma öyle bi sıçtı ki kendime gelemem bi süre.
tüm 20 yılımı bana teselli edecek bir sözdü. işte problem de oydu.
nasıl teselli olmamı bekliyordu ki bi söz benden.
sinirlerim bozuldu. sikiyim hayat seni.
neys biraz kafa dinlicem.
birini kırmak kolay tabii. sanki bir göle taş atmak gibi…
ama hiç düşündün mü o taşın ne kadar derine inebileceğini?
peki ya hiç düşündün mü ne kadar sert olabileceğini?
ve en çok da.. hiç düşündün mü o taşı bulup atabilmek için kaç kez boğulduğumu?