MΞЯЏΞM SΞVłŁΛЏ

Hayaller yıkılmaz efendim. Hayaller ölür.
          Umutlar tükenmez bayım. Umutlar gömülür.

"Bir kızın babasına doyamaması nedir bilir misiniz? Bakmaya bile korkması."

                Umurumuzda değil gibi davranıyorduk.
                                                       Ama umurumuzdaydı.
                               Yitip giden her şey, nefes almak için
                                                çırpındıklarımıza gebeydi.

Hıçkırdım, boğazım ağrıyordu, gözlerim ağrıyordu. Acımak değildi bu, ağrımaktı. Acının üzeri örtülürdü de, ağrı iyileşmedikçe terk etmezdi. Canım ağrıyordu.

"O nedensiz tutulmuş bir göktaşıydı, tek başına yanıp söndü."

Hayallerimi uçurtmanın ucuna taktım, uçurdum. Her bir mesafede gökyüzüne doğru yükselirken, zihnimi terk edip bulutlara sığındılar ve ben ipin ucunu kaybettim. Bulutlar yağmurda ıslandı, hayallerim onlarla birlikte yıkandı. Artık ne zihnimde ne de gökyüzünde ruhumdan bir kırıntı kalmadı.

Sonbaharın en güzel zamanıdır Kasım ayı. Elinde bir fincan kahve, bedenin pencere önündeki minderin üzerinde, gözlerin toprağa karışan yağmurda. Bana huzur veren tüm şeyler bunlar işte. Sıcak bir yuva, yumuşak bir yastık. Kasım ayı böyleyken güzel. Soğuk ama içini ısıtan şeyler sayesinde.
          
          Kasım ayı; soğuğun habercisi.

Çay seven biri ne kadar kötü olabilir ki?

"Neydi o laf; intikam dedikleri verilmemiş adalettir."

Kaybolmak istedim. Kimse bulamasın diye.
          
          O bile beni bulamasın.
          
          Onda kaybolduğumu bilmesin diye.