‏‏‏‏‏‏‏‏

benim hep donuk yüzüm çatık kaşım bozuk ağzım 

bayram mobarak bebeğim 

ısınmış tüfek gibiydi, şişmişti bileklerim

fakat onun narin kuvvetinden kağıtlarıma zarar gelmez 

uyuşmakta can damarım, patlayan dikişlerimi yamarım

gürültü sürdüler bu kez namlunun ağzına

ellerim
          ceplerimde
          ne
          zaman
          sokaklara
          serseri
          dalsam
          aklımdasın
          en 
          saklımdasın
          hâlâ
          öylece
          ortada 
          duran

kafamla yastık arasında sen kadar bi sancı

her an dünyaya okkalı sövecek bir hal var tavrımda

vazgeç göz bebeklerinle vücudumu imha etmeye çalışmaktan