Belki de bize uygun olanı bulmak imkansız
Onlara uymaya çalışmak kaybettiriyor insanı
Bir süre sonra alışıyorsun
Herşeyden korkuyorsun
Onlara uyuyorsun ama onların istemediği bir haraket yaparsan bittin
Dahası yok
Özlüyorsun bazı şeyleri
Ancak özlüyor olman onlara geri dönmen gerektiği anlamına gelmiyor
Sadece seni görebilecek birine ihtiyacın var
Asıl seni taktığın onlarca maskenin ardından görebilecek birisi
Belki bunun için yanlızız
O kişiyi etrafımızdaki boş bakışlı birbirinden hem çok farklı hemde birbirine bir o kadar benzeyen bu insanların içinde ararken hatalar yapıyoruz
İnsanız
Bunu onlar göremiyor
Unutuyorlar
Hatta en doğrusu
Görmezden geliyorlar
Onlara uymaktan sıkıldım
Her haraketime
Her konuştuğuma
Her yazıp çizdiğime
Sırf onlar kızacak doğru bulmayacakları için dikkat etmekten sıkıldım
Çok yoruldum
Kendim olamamaktan
Sevdiğim şeyler yüzünden utanmaktan
Yaptığım en küçük bir hata için etrafımda kimse olmasa bile birisi beni azarlayacakmış gibi hissetmekten
Çok yoruldum
Kimse bunu görmüyor
Umursamıyorlar
Ve beni kullanmaya devam ediyorlar
Artık haykırıyorum
Bağırıyorum
Mızmızlanıyor
En küçük bir gerginliğim büyük bir öfkeye dönüşüyor
Vücudum ağrıyor
Kalbim çarpıyor
Nefes alamıyorum
Bunların hepsini dile getiriyorum
Ama beni duymuyorlar
Duymazdan geliyorlar